Showing posts with label Ελληνικά Κείμενα. Show all posts
Showing posts with label Ελληνικά Κείμενα. Show all posts
Sep 13, 2010
www.healthyliving.gr: Ένα νέο site για την υγεία και τη διατροφή
www.healthyliving.gr: Ένα νέο site για την υγεία και τη διατροφή
Aug 12, 2010
Πολύ αρχαιότερη η Λίθινη Εποχή από ό,τι θεωρούσαν οι επιστήμονες
Μια πολύ σημαντική επιστημονική ανακάλυψη έρχεται να ανατρέψει τις μέχρι τώρα αντιλήψεις για το πότε άρχισε η χρήση των πρώτων λίθινων εργαλείων από τους προγόνους του ανθρώπου. Το γεγονός αυτό θα οδηγήσει να ξαναγραφεί το βιβλίο της ανθρώπινης εξέλιξης και να προστεθεί ένα νέο "κεφάλαιο", καθώς "σπρώχνει" κατά σχεδόν ένα εκατομμύριο χρόνια στο παρελθόν την χρονολογία έναρξης της Λίθινης Εποχής. Όπως έδειξε η ανακάλυψη ιχνών από σημάδια πάνω σε απολιθωμένα οστά ζώων, που βρέθηκαν στη βόρεια Αιθιοπία, οι πρόγονοί μας την εποχή της "Λούσι", πριν από 3,4 εκατ. χρόνια (800.000 νωρίτερα από ό,τι θεωρείτο μέχρι τώρα) χρησιμοποιούσαν πρωτόγονα εργαλεία για να κόβουν το κρέας τους.
Οι ερευνητές, υπό τον Σάνον ΜακΦέρον του γερμανικού Ινστιτούτου Εξελικτικής Ανθρωπολογίας Μαξ Πλανκ στη Λειψία, στη σχετική εργασία τους που δημοσίευσαν στο περιοδικό "Nature", σύμφωνα με το BBC, το "Science", το "New Scientist" και τη βρετανική "Τέλεγκραφ", αναφέρουν ότι ο Αυστραλοπίθηκος Αφαρένσις (το είδος της "Λούσι" που ανακαλύφθηκε το 1976) χρησιμοποιούσε εργαλεία, συνεπώς η εξέλιξη της χρήσης των εργαλείων και της κατανάλωσης κρέατος είναι πιο αρχαία και περίπλοκη από ό,τι νόμιζαν οι επιστήμονες. Αυτό, μεταξύ άλλων, σημαίνει ότι ο συγκεκριμένος πρόγονος του ανθρώπου, υπήρξε πιθανότατα πιο κοντά στον άνθρωπο παρά στον πίθηκο.
Οι επιστήμονες γενικά θεωρούσαν μέχρι σήμερα ότι η ανακάλυψη των εργαλείων και η κατανάλωση κρέατος, που σηματοδοτούν την ανάδυση του γένους Homo, είχαν χονδρικά συμπέσει πριν από περίπου 2,5 εκατ. χρόνια (τα αρχαιότερα λίθινα εργαλεία μέχρι σήμερα, ηλικίας 2,5 εκατ. ετών, είχαν βρεθεί στην περιοχή Γκόνα της Αιθιοπίας), αλλά τώρα αυτή η ημερομηνία μεταφέρεται πολύ πιο πίσω στο παρελθόν, στα 3,4 εκατ. χρόνια.
Οι ερευνητές ανακάλυψαν πάνω στα οστά των ζώων (θηλαστικών) βαθιές χαρακιές. Η μελέτη τους με ηλεκτρονικά μικροσκόπια, ακτίνες Χ κλπ. απέκλεισε την πιθανότητα να είχαν γίνει από άλλα ζώα. Το συμπέρασμα ήταν ότι προέρχονταν από μυτερά πέτρινα εργαλεία, που χρησιμοποιήθηκαν για να αποκοπεί η σάρκα από τα οστά του ζώου, ενώ άλλο αμβλύ εργαλείο είχε χρησιμοποιηθεί για να σπάσουν τα οστά και οι πρόγονοί μας να φάνε το θρεπτικό μεδούλι στο εσωτερικό τους. Παραμένει όμως άγνωστο αν οι Αυστραλοπίθηκοι βρήκαν στη φύση τις μυτερές πέτρες ή τις έκαναν εκείνοι μυτερές.
Τα οστά βρέθηκαν στην περιοχή Ντικίκα της Αιθιοπίας σε γεωλογικό στρώμα ηλικίας 3,2 - 3,4 εκατ. ετών. Ο Homo habilis (Επιδέξιος) έζησε μεταξύ των 2,4 - 1,4 εκατ. ετών και είχε θεωρηθεί ο πρώτος που χρησιμοποίησε εργαλεία, αλλά τώρα αυτή η "τιμή" περνάει στον ανθρωπίδη Australopithecus Afarensis.
Μερικοί πάντως επιστήμονες δήλωσαν ότι δεν έχουν πειστεί για την ορθότητα της ανακάλυψης, τόσο για την παλαιότητά των οστών, όσο και για το κατά πόσο τα σημάδια έχουν γίνει από εργαλεία ή από δόντια άλλων ζώων (π.χ. κροκοδείλων).
Link: Για την πρωτότυπη επιστημονική εργασία (με συνδρομή) στη διεύθυνση: http://www.nature.com/nature/journal/v466/n7308
Οι ερευνητές, υπό τον Σάνον ΜακΦέρον του γερμανικού Ινστιτούτου Εξελικτικής Ανθρωπολογίας Μαξ Πλανκ στη Λειψία, στη σχετική εργασία τους που δημοσίευσαν στο περιοδικό "Nature", σύμφωνα με το BBC, το "Science", το "New Scientist" και τη βρετανική "Τέλεγκραφ", αναφέρουν ότι ο Αυστραλοπίθηκος Αφαρένσις (το είδος της "Λούσι" που ανακαλύφθηκε το 1976) χρησιμοποιούσε εργαλεία, συνεπώς η εξέλιξη της χρήσης των εργαλείων και της κατανάλωσης κρέατος είναι πιο αρχαία και περίπλοκη από ό,τι νόμιζαν οι επιστήμονες. Αυτό, μεταξύ άλλων, σημαίνει ότι ο συγκεκριμένος πρόγονος του ανθρώπου, υπήρξε πιθανότατα πιο κοντά στον άνθρωπο παρά στον πίθηκο.
Οι επιστήμονες γενικά θεωρούσαν μέχρι σήμερα ότι η ανακάλυψη των εργαλείων και η κατανάλωση κρέατος, που σηματοδοτούν την ανάδυση του γένους Homo, είχαν χονδρικά συμπέσει πριν από περίπου 2,5 εκατ. χρόνια (τα αρχαιότερα λίθινα εργαλεία μέχρι σήμερα, ηλικίας 2,5 εκατ. ετών, είχαν βρεθεί στην περιοχή Γκόνα της Αιθιοπίας), αλλά τώρα αυτή η ημερομηνία μεταφέρεται πολύ πιο πίσω στο παρελθόν, στα 3,4 εκατ. χρόνια.
Οι ερευνητές ανακάλυψαν πάνω στα οστά των ζώων (θηλαστικών) βαθιές χαρακιές. Η μελέτη τους με ηλεκτρονικά μικροσκόπια, ακτίνες Χ κλπ. απέκλεισε την πιθανότητα να είχαν γίνει από άλλα ζώα. Το συμπέρασμα ήταν ότι προέρχονταν από μυτερά πέτρινα εργαλεία, που χρησιμοποιήθηκαν για να αποκοπεί η σάρκα από τα οστά του ζώου, ενώ άλλο αμβλύ εργαλείο είχε χρησιμοποιηθεί για να σπάσουν τα οστά και οι πρόγονοί μας να φάνε το θρεπτικό μεδούλι στο εσωτερικό τους. Παραμένει όμως άγνωστο αν οι Αυστραλοπίθηκοι βρήκαν στη φύση τις μυτερές πέτρες ή τις έκαναν εκείνοι μυτερές.
Τα οστά βρέθηκαν στην περιοχή Ντικίκα της Αιθιοπίας σε γεωλογικό στρώμα ηλικίας 3,2 - 3,4 εκατ. ετών. Ο Homo habilis (Επιδέξιος) έζησε μεταξύ των 2,4 - 1,4 εκατ. ετών και είχε θεωρηθεί ο πρώτος που χρησιμοποίησε εργαλεία, αλλά τώρα αυτή η "τιμή" περνάει στον ανθρωπίδη Australopithecus Afarensis.
Μερικοί πάντως επιστήμονες δήλωσαν ότι δεν έχουν πειστεί για την ορθότητα της ανακάλυψης, τόσο για την παλαιότητά των οστών, όσο και για το κατά πόσο τα σημάδια έχουν γίνει από εργαλεία ή από δόντια άλλων ζώων (π.χ. κροκοδείλων).
Link: Για την πρωτότυπη επιστημονική εργασία (με συνδρομή) στη διεύθυνση: http://www.nature.com/nature/journal/v466/n7308
Aug 9, 2010
Πραγματικά όλα είναι γκρίζα όταν είμαστε θλιμμένοι
Συνηθίζουμε να λέμε πως όταν κάποιος είναι θλιμμένος βλέπει τα πάντα γύρω του γκρίζα, αλλά αυτό αποδεικνύεται πραγματικότητα, αφού σύμφωνα με ομάδα γερμανών ερευνητών η κατάθλιψη προκαλεί αλλαγές στην όραση.
Η κατάθλιψη επηρεάζει την όραση και ένας ασθενής δεν μπορεί να ξεχωρίσει την αντίθεση του άσπρου με το μαύρο, με αποτέλεσμα όλα να μοιάζουν θολά και γκρίζα.
Οι επιστήμονες εξέτασαν τον αμφιβληστροειδή χιτώνα ανθρώπων που είχαν συμπτώματα κατάθλιψης και εμφάνιζαν και την "γκρίζα εικόνα".
Ισως αυτός να είναι ο λόγος που εδώ και αιώνας καλλιτέχνες από όλον τον κόσμο περιγράφουν την κατάθλιψη με σκοτεινά, ειδικά γκρίζα χρώματα.
Τα αποτελέσματα των εξετάσεων ήταν τόσο εντυπωσιακά που οι επιστήμονες πιστεύουν ότι το τεστ αυτό μπορεί να χρησιμοποιηθεί ακόμα και για να μετρηθούν με αξιοπιστία τα επίπεδα κατάθλιψης.
Η έρευνα διεξήχθη από τον καθηγητή Λούντγκερ Τεμπαρτζ φαν Ελστ από το πανεπιστήμιο του Φράιμπουργκ.
Η κατάθλιψη επηρεάζει την όραση και ένας ασθενής δεν μπορεί να ξεχωρίσει την αντίθεση του άσπρου με το μαύρο, με αποτέλεσμα όλα να μοιάζουν θολά και γκρίζα.
Οι επιστήμονες εξέτασαν τον αμφιβληστροειδή χιτώνα ανθρώπων που είχαν συμπτώματα κατάθλιψης και εμφάνιζαν και την "γκρίζα εικόνα".
Ισως αυτός να είναι ο λόγος που εδώ και αιώνας καλλιτέχνες από όλον τον κόσμο περιγράφουν την κατάθλιψη με σκοτεινά, ειδικά γκρίζα χρώματα.
Τα αποτελέσματα των εξετάσεων ήταν τόσο εντυπωσιακά που οι επιστήμονες πιστεύουν ότι το τεστ αυτό μπορεί να χρησιμοποιηθεί ακόμα και για να μετρηθούν με αξιοπιστία τα επίπεδα κατάθλιψης.
Η έρευνα διεξήχθη από τον καθηγητή Λούντγκερ Τεμπαρτζ φαν Ελστ από το πανεπιστήμιο του Φράιμπουργκ.
Jun 30, 2010
Κόλαση οι σύζυγοι παρά τα αφεντικά
Το άγχος που μεταδίδουν οι σύζυγοι στο σπίτι είναι πιο βαρύ από το άγχος που επιβάλλουν οι εργοδότες στη δουλειά. Ενας απαιτητικός και γκρινιάρης σύζυγος (όπως και μια απαιτητική και γκρινιάρα σύζυγος) πιθανόν είναι να δημιουργήσει περισσότερο στρες απ΄ ό,τι οι προϊστάμενοι και οι διευθυντές, όπως δείχνει βρετανική έρευνα την οποία συντόνισε κορυφαίος ψυχολόγος, ειδικευμένος στις ψυχικές συνέπειες της εργασίας. Σύμφωνα με τον καθηγητή της Ψυχολογίας στο βρετανικό Πανεπιστήμιο του Λάνκαστερ Κάρι Κούπερ, σχεδόν 6 στους 10 εργαζομένους, ανεξαρτήτως φύλου, ζουν στρεσογόνες καταστάσεις μέσα στο σπίτι τους εξαιτίας των συζύγων τους...
Η ομάδα του κ. Κούπερ, σε έρευνα που δημοσίευσε αυτές τις ημέρες, κατέληξε σε μερικά πολύ ενδιαφέροντα συμπεράσματα, ύστερα από μελέτη 3.000
εργαζομένων, ανδρών και γυναικών κάθε παραγωγικής ηλικίας.
Συνολικά 58% των ερωτηθέντων αγχώνονται από την παρουσία και τη συμπεριφορά των συντρόφων τους, με το ποσοστό αυτών που αγχώνονται από την παρουσία των προϊσταμένων τους να αγγίζει μόλις το 43%. Ειδικότερα οι γυναίκες είναι αυτές που μοιάζουν να υποφέρουν περισσότερο από στρεσογόνες καταστάσεις εντός της οικογενειακής εστίας: 18% των γυναικών δήλωσαν μάλιστα ότι «αγχώνονται πάρα πολύ» από τους άνδρες τους, ενώ το αντίστοιχο ποσοστό (του... «πάρα πολύ») στους άνδρες είναι 12%.
«Οπως προκύπτει από την έρευνά μας, οι άνθρωποι κουβαλάνε στο σπίτι τους όλα τα προβλήματα που εκσκήπτουν καθημερινά στον χώρο εργασίας τους, φορτίζοντας αρνητικά το οικιακό κλίμα. Η κατάσταση μεταξύ των συζύγων μπορεί επίσης να επιβαρυνθεί ακόμη περισσότερο από τις υπερωρίες του ενός ή του αλλού. Οι πολλές ώρες στον χώρο εργασίας αποτελούν εστίες καβγάδων ανάμεσα στο ζευγάρι» υποστηρίζει ο καθηγητής Κούπερ.
Αυτό το συνεχές παλαντζάρισμα υποχρεώσεων ανάμεσα σε προσωπική ζωή και εργασία είναι τόσο επώδυνο ψυχολογικά για τις γυναίκες, ώστε συχνά αποτελεί παράγοντα που οδηγεί στην παχυσαρκία. Σε ποσοστό 50% οι γυναίκες που συμμετείχαν στην έρευνα ομολογούν πως η αυξομείωση του σωματικού τους βάρους αποτελεί προτεραιότητα σημαντικότερη από τον ίδιο τους τον μισθό!
«Το υψηλότερο ποσοστό των γυναικών που αγχώνονται πάρα πολύ οφείλεται ακριβώς στα κάθε λογής “ακροβατικά” που η σύγχρονη εργαζόμενη γυναίκα είναι υποχρεωμένη να επιτελέσει, ανάμεσα στους διαφορετικούς ρόλους της στο σπίτι και στην εργασία» καταλήγει ο κ. Κούπερ.
Η μελέτη αυτή ουσιαστικά επιβεβαιώνει τα ευρήματα μιας προ μηνών κοινής αμερικανοβρετανικής έρευνας, από την οποία προκύπτει πως οι γυναίκες είναι πιθανότερο, σε σχέση με τους άνδρες, να νιώθουν αισθήματα ανεπάρκειας είτε στο σπίτι είτε στη δουλειά τους.
Η μελέτη, η οποία έγινε από ψυχολόγους του Πανεπιστημίου Ομπερν της Αλαμπάμα, υπό την καθηγήτρια Τζάκλιν Μίτσελσον , ισχυρίζεται ότι οι γυναίκες νιώθουν πως δεν ικανοποιούν τα επίπεδα που οι ίδιες έχουν θέσει στον εαυτό τους όσον αφορά την οικογένεια και το επάγγελμά τους. σε ποσοστό 34% οι γυναίκες που ρωτήθηκαν για το επάγγελμά τους δήλωσαν ότι «νιώθουν πως δεν εκπληρούν τα υψηλά στάνταρντ που έθεσαν στους εαυτούς τους» έναντι ποσοστού 24% των ανδρών. Οσον αφορά το σπίτι και την οικογενειακή ζωή, το αντίστοιχα ποσοστά ήταν 30% για τις γυναίκες και 17% για τους άνδρες.
Σύμφωνα με τον καθηγητή Κούπερ, ο οποίος συμμετείχε και στην αμερικανοβρετανική έρευνα, «οι γυναίκες συχνά αισθάνονται ένοχες, όταν μπερδεύουν τις απαιτήσεις της δουλειάς και της οικογένειάς τους, καθώς νιώθουν ότι δεν τα καταφέρνουν σωστά σε κανέναν από τους δύο τομείς».
ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΚΟΣ ΚΑΙ ΕΡΓΑΣΙΑΚΟΣ ΒΙΟΣ... ΑΒΙΩΤΟΣ
Σε ποσοστό 28% οι εργαζόμενοι στην Ευρωπαϊκή Ενωση (σχεδόν 56 εκατομμύρια άνθρωποι) υποφέρουν από υψηλά επίπεδα άγχους. Ως το 2020 το άγχος αναμένεται να γίνει η δεύτερη συνηθέστερη αιτία ασθενείας.
Περισσότεροι αγχώνονται λόγω συζύγου παρά λόγω προϊσταμένου.
Σε τρεις χώρες (Γαλλία, Ιταλία και Γερμανία) το κόστος από τις «άδειες λόγω στρες» ξεπέρασε τα 30 δισεκατομμύρια ευρώ το 2007.
Η ομάδα του κ. Κούπερ, σε έρευνα που δημοσίευσε αυτές τις ημέρες, κατέληξε σε μερικά πολύ ενδιαφέροντα συμπεράσματα, ύστερα από μελέτη 3.000
εργαζομένων, ανδρών και γυναικών κάθε παραγωγικής ηλικίας.
Συνολικά 58% των ερωτηθέντων αγχώνονται από την παρουσία και τη συμπεριφορά των συντρόφων τους, με το ποσοστό αυτών που αγχώνονται από την παρουσία των προϊσταμένων τους να αγγίζει μόλις το 43%. Ειδικότερα οι γυναίκες είναι αυτές που μοιάζουν να υποφέρουν περισσότερο από στρεσογόνες καταστάσεις εντός της οικογενειακής εστίας: 18% των γυναικών δήλωσαν μάλιστα ότι «αγχώνονται πάρα πολύ» από τους άνδρες τους, ενώ το αντίστοιχο ποσοστό (του... «πάρα πολύ») στους άνδρες είναι 12%.
«Οπως προκύπτει από την έρευνά μας, οι άνθρωποι κουβαλάνε στο σπίτι τους όλα τα προβλήματα που εκσκήπτουν καθημερινά στον χώρο εργασίας τους, φορτίζοντας αρνητικά το οικιακό κλίμα. Η κατάσταση μεταξύ των συζύγων μπορεί επίσης να επιβαρυνθεί ακόμη περισσότερο από τις υπερωρίες του ενός ή του αλλού. Οι πολλές ώρες στον χώρο εργασίας αποτελούν εστίες καβγάδων ανάμεσα στο ζευγάρι» υποστηρίζει ο καθηγητής Κούπερ.
Αυτό το συνεχές παλαντζάρισμα υποχρεώσεων ανάμεσα σε προσωπική ζωή και εργασία είναι τόσο επώδυνο ψυχολογικά για τις γυναίκες, ώστε συχνά αποτελεί παράγοντα που οδηγεί στην παχυσαρκία. Σε ποσοστό 50% οι γυναίκες που συμμετείχαν στην έρευνα ομολογούν πως η αυξομείωση του σωματικού τους βάρους αποτελεί προτεραιότητα σημαντικότερη από τον ίδιο τους τον μισθό!
«Το υψηλότερο ποσοστό των γυναικών που αγχώνονται πάρα πολύ οφείλεται ακριβώς στα κάθε λογής “ακροβατικά” που η σύγχρονη εργαζόμενη γυναίκα είναι υποχρεωμένη να επιτελέσει, ανάμεσα στους διαφορετικούς ρόλους της στο σπίτι και στην εργασία» καταλήγει ο κ. Κούπερ.
Η μελέτη αυτή ουσιαστικά επιβεβαιώνει τα ευρήματα μιας προ μηνών κοινής αμερικανοβρετανικής έρευνας, από την οποία προκύπτει πως οι γυναίκες είναι πιθανότερο, σε σχέση με τους άνδρες, να νιώθουν αισθήματα ανεπάρκειας είτε στο σπίτι είτε στη δουλειά τους.
Η μελέτη, η οποία έγινε από ψυχολόγους του Πανεπιστημίου Ομπερν της Αλαμπάμα, υπό την καθηγήτρια Τζάκλιν Μίτσελσον , ισχυρίζεται ότι οι γυναίκες νιώθουν πως δεν ικανοποιούν τα επίπεδα που οι ίδιες έχουν θέσει στον εαυτό τους όσον αφορά την οικογένεια και το επάγγελμά τους. σε ποσοστό 34% οι γυναίκες που ρωτήθηκαν για το επάγγελμά τους δήλωσαν ότι «νιώθουν πως δεν εκπληρούν τα υψηλά στάνταρντ που έθεσαν στους εαυτούς τους» έναντι ποσοστού 24% των ανδρών. Οσον αφορά το σπίτι και την οικογενειακή ζωή, το αντίστοιχα ποσοστά ήταν 30% για τις γυναίκες και 17% για τους άνδρες.
Σύμφωνα με τον καθηγητή Κούπερ, ο οποίος συμμετείχε και στην αμερικανοβρετανική έρευνα, «οι γυναίκες συχνά αισθάνονται ένοχες, όταν μπερδεύουν τις απαιτήσεις της δουλειάς και της οικογένειάς τους, καθώς νιώθουν ότι δεν τα καταφέρνουν σωστά σε κανέναν από τους δύο τομείς».
ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΚΟΣ ΚΑΙ ΕΡΓΑΣΙΑΚΟΣ ΒΙΟΣ... ΑΒΙΩΤΟΣ
Σε ποσοστό 28% οι εργαζόμενοι στην Ευρωπαϊκή Ενωση (σχεδόν 56 εκατομμύρια άνθρωποι) υποφέρουν από υψηλά επίπεδα άγχους. Ως το 2020 το άγχος αναμένεται να γίνει η δεύτερη συνηθέστερη αιτία ασθενείας.
Περισσότεροι αγχώνονται λόγω συζύγου παρά λόγω προϊσταμένου.
Σε τρεις χώρες (Γαλλία, Ιταλία και Γερμανία) το κόστος από τις «άδειες λόγω στρες» ξεπέρασε τα 30 δισεκατομμύρια ευρώ το 2007.
Jun 22, 2010
Ειδικοί ζητούν να ληφθούν μέτρα κατά της ουσίας Δισφαινόλη-Α που βρίσκεται στα πλαστικά δοχεία
Επιστήμονες και διεθνείς οργανώσεις για την υγεία από διάφορες χώρες ζήτησαν σήμερα από την υπηρεσία ασφάλειας τροφίμων της Ευρώπης να εκδώσει κανονισμό κατά της έκθεσης σε μία εν δυνάμει επιβλαβή χημική ουσία που βρίσκεται στα πλαστικά δοχεία.
Σε ανοιχτή επιστολή της προς την Ευρωπαϊκή Αρχή Ασφάλειας Τροφίμων (EFSA), μια ομάδα 60 επιστημόνων και ακτιβιστών για την υγεία από 15 χώρες εκφράζει φόβους ότι η έκθεση στη χημική ουσία Δισφαινόλη-Α (BPA) θα μπορούσε να βλάψει την υγεία, ιδιαίτερα μεταξύ των ευάλωτων ομάδων, όπως τα βρέφη και οι έγκυες.
Η BPA είναι μια χημική ουσία μαζικής παραγωγής που χρησιμοποιείται στην κατασκευή πολυανθρακικών πλαστικών.
Υπάρχει στα πλαστικά δοχεία για τρόφιμα και ποτά, όπως τα μπιμπερό, και ως εποξειδική ρητίνη σε κονσερβοποιημένα τρόφιμα και ποτά και δοχεία συντήρησης.
Ορισμένες πρόσφατες επιστημονικές μελέτες έχουν συνδέσει την έκθεση στην BPA με υψηλότερο κίνδυνο εμφάνισης προβλημάτων όπως τα καρδιακά νοσήματα, ο καρκίνος του μαστού και ο διαβήτης.
Η EFSA αναμένεται να δημοσιεύσει μια νέα "επιστημονική γνωμοδότηση" για την ασφάλεια της Δισφαινόλης Α στα δοχεία τροφίμων και ποτών τον ερχόμενο μήνα, αφού ζήτησε από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή να κάνει μια νέα αποτίμηση των κινδύνων.
"Η άποψή μας είναι ότι οποιαδήποτε αντικειμενική και συνολική επανεξέταση των επιστημονικών συγγραμάτων θα οδηγήσει στο συμπέρασμα ότι χρειάζεται να αναληφθεί δράση για να μειωθούν τα επίπεδα έκθεσης στην BPA, ιδιαίτερα για τις ομάδες που διατρέχουν τον υψηλότερο κίνδυνο, κυρίως τα βρέφη και οι έγκυες", αναφέρουν οι επιστήμονες στην επιστολή τους προς την EFSA.
Οι αρμόδιες αρχές στον Καναδά και στις ΗΠΑ έχουν αρχίσει ήδη να αναλαμβάνουν δράση όσον αφορά την έκθεση στην BPA.
Ο Καναδάς σχεδιάζει να απαγορεύσει τη χρήση της στα μπιμπερό.
Ωστόσο μέχρι στιγμής δεν υπάρχει παρόμοια δράση σε επίπεδο Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Μόνον ορισμένες ευρωπαϊκές χώρες, κυρίως η Σουηδία, η Γερμανία, η Γαλλία και η Δανία, έχουν κάνει μονομερώς κινήσεις πριν από την επανεξέταση της ουσίας από την EFSA.
Σε ανοιχτή επιστολή της προς την Ευρωπαϊκή Αρχή Ασφάλειας Τροφίμων (EFSA), μια ομάδα 60 επιστημόνων και ακτιβιστών για την υγεία από 15 χώρες εκφράζει φόβους ότι η έκθεση στη χημική ουσία Δισφαινόλη-Α (BPA) θα μπορούσε να βλάψει την υγεία, ιδιαίτερα μεταξύ των ευάλωτων ομάδων, όπως τα βρέφη και οι έγκυες.
Η BPA είναι μια χημική ουσία μαζικής παραγωγής που χρησιμοποιείται στην κατασκευή πολυανθρακικών πλαστικών.
Υπάρχει στα πλαστικά δοχεία για τρόφιμα και ποτά, όπως τα μπιμπερό, και ως εποξειδική ρητίνη σε κονσερβοποιημένα τρόφιμα και ποτά και δοχεία συντήρησης.
Ορισμένες πρόσφατες επιστημονικές μελέτες έχουν συνδέσει την έκθεση στην BPA με υψηλότερο κίνδυνο εμφάνισης προβλημάτων όπως τα καρδιακά νοσήματα, ο καρκίνος του μαστού και ο διαβήτης.
Η EFSA αναμένεται να δημοσιεύσει μια νέα "επιστημονική γνωμοδότηση" για την ασφάλεια της Δισφαινόλης Α στα δοχεία τροφίμων και ποτών τον ερχόμενο μήνα, αφού ζήτησε από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή να κάνει μια νέα αποτίμηση των κινδύνων.
"Η άποψή μας είναι ότι οποιαδήποτε αντικειμενική και συνολική επανεξέταση των επιστημονικών συγγραμάτων θα οδηγήσει στο συμπέρασμα ότι χρειάζεται να αναληφθεί δράση για να μειωθούν τα επίπεδα έκθεσης στην BPA, ιδιαίτερα για τις ομάδες που διατρέχουν τον υψηλότερο κίνδυνο, κυρίως τα βρέφη και οι έγκυες", αναφέρουν οι επιστήμονες στην επιστολή τους προς την EFSA.
Οι αρμόδιες αρχές στον Καναδά και στις ΗΠΑ έχουν αρχίσει ήδη να αναλαμβάνουν δράση όσον αφορά την έκθεση στην BPA.
Ο Καναδάς σχεδιάζει να απαγορεύσει τη χρήση της στα μπιμπερό.
Ωστόσο μέχρι στιγμής δεν υπάρχει παρόμοια δράση σε επίπεδο Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Μόνον ορισμένες ευρωπαϊκές χώρες, κυρίως η Σουηδία, η Γερμανία, η Γαλλία και η Δανία, έχουν κάνει μονομερώς κινήσεις πριν από την επανεξέταση της ουσίας από την EFSA.
Νέος πρόγονος του ανθρώπου
Μια διεθνής ομάδα επιστημόνων βρήκε στην Αιθιοπία και μελέτησε ένα τμήμα σκελετού ηλικίας 3,58 εκατ. ετών, που εκτιμούν ότι ανήκει σε ένα πρώιμο πρόγονο του ανθρώπου, συγγενή της διάσημης «Λούσι» και αρχαιότερο κατά περίπου 400.000 χρόνια σε σχέση με αυτήν. Το απολίθωμα, που ανήκει στο ίδιο είδος ανθρωπίδη που ανήκει και η «Λούσι», στον Αυστραλοπίθηκο (Australopithecus afarensis), δείχνει ότι περπατούσε σε όρθια θέση, κάτι που σημαίνει ότι η όρθια βάδιση, όπως των σημερινών ανθρώπων, συνέβη νωρίτερα από ό,τι πίστευαν μέχρι τώρα οι επιστήμονες. Η ανακάλυψη παρουσιάστηκε στο περιοδικό PNAS της Εθνικής Ακαδημίας Επιστημών των ΗΠΑ, από τους δύο υπεύθυνους της έρευνας, τον αιθιοπικής καταγωγής έφορο του Μουσείου Φυσικής Ιστορίας του Κλίβελαντ Γιοχάνες Χαϊλέ-Σελασιέ και τον καθηγητή παλαιοανθρωπολογίας του πανεπιστημίου Kent State Όουεν Λαβτζόι, σύμφωνα με το “Nature”. Ο σκελετός του νέου ανθρωπίδη βρέθηκε πριν πέντε χρόνια στην περιοχή Αφάρ της Αιθιοπίας, περίπου 330 χλμ. βορειοανατολικά από την πρωτεύουσα Αντίς Αμπέμπα. Το απολίθωμα πήρε το όνομα «Καντανουούμουου» (που σημαίνει «μεγάλος άνθρωπος» στην τοπική γλώσσα), καθώς πρόκειται για ένα αρσενικό με ύψος κοντά σε δύο μέτρα, ενώ η «Λούσι» (ο πρώτος σκελετός Αυστραλοπίθηκου που βρέθηκε στα μέσα της δεκαετίας του ΄70 και χρονολογείται πριν από 3,2 εκατ. χρόνια) είχε ύψος μόνο ένα μέτρο. Οι ερευνητές δήλωσαν ότι το νέο απολίθωμα αποκαλύπτει πολύ περισσότερα στοιχεία σε σχέση με τη «Λούσι» και επιβεβαιώνει ότι όταν πια εκείνη ζούσε, η όρθια βάδιση είχε για τα καλά επικρατήσει. Ο παλαιότερος ανθρωπίδης που έχει ποτέ βρεθεί, επίσης στην Αιθιοπία, είναι ο Αρδιπίθηκος (Ardipithecus ramidus), που χρονολογείται πριν από 4,4 εκατ. χρόνια και ο οποίος είχε πιο έντονα στοιχεία πιθήκου στα χέρια και τα πόδια του, τα οποία όμως ο νέος σκελετός Αυστραλοπίθηκου δεν διέθετε πια, έχοντας πιο ανθρώπινα χαρακτηριστικά στο σκελετό του.
Jun 21, 2010
Οι Ευρωπαίοι ενδιαφέρονται περισσότερο για τις επιστήμες από ό,τι για τον αθλητισμό
Οι Ευρωπαίοι ενδιαφέρονται περισσότερο για τις επιστήμες από ό,τι για τον αθλητισμό και επιθυμούν να ενισχυθεί η έρευνα στην Ευρωπαϊκή Ένωση.
Αυτό είναι το βασικό συμπέρασμα που συνάγεται από το Ευρωβαρόμετρο με θέμα την έρευνα και την τεχνολογία που δόθηκε σήμερα στη δημοσιότητα στις Βρυξέλλες.
Σύμφωνα με τα αποτελέσματα της κοινοτικής δημοσκόπησης, οι Ευρωπαίοι δηλώνουν σε ποσοστό σχεδόν 80% (86% για τους Ελληνες) ότι ενδιαφέρονται για τις επιστημονικές ανακαλύψεις και τις τεχνολογικές εξελίξεις, έναντι 65% που ενδιαφέρονται για τον αθλητισμό.
Ακόμη, πάνω από το 70% των Ευρωπαίων πιστεύουν ότι η έρευνα που χρηματοδοτείται από την Ευρωπαϊκή Ένωση θα γίνει πιο σημαντική στο μέλλον, ενώ το 50% πιστεύει ότι οι επιστήμονες θα πρέπει να ασχοληθούν περισσότερο με την προβολή του έργου τους και το 66% ότι οι κυβερνήσεις θα πρέπει να καταβάλουν μεγαλύτερη προσπάθεια για να προσελκύσουν το ενδιαφέρον των νέων στα επιστημονικά θέματα.
Εξάλλου, στη συντριπτική τους πλειονότητα, οι Ευρωπαίοι αναγνωρίζουν τα οφέλη και τη σημασία των επιστημών, ένα μεγάλο ποσοστό εκφράζει παράλληλα ανησυχίες για τους κινδύνους που ενέχουν οι νέες τεχνολογίες και την ισχύ που αποκτούν οι επιστήμονες μέσω της γνώσης.
Στην ΕΕ το 61% των πολιτών θεωρεί ότι είναι καλά ή αρκετά καλά ενημερωμένο για τις επιστημονικές ανακαλύψεις και τις τεχνολογικές εξελίξεις.
Το 74% των Ευρωπαίων πολιτών πιστεύει ότι η συνεργατική έρευνα που εκτείνεται στο σύνολο της Ευρώπης και χρηματοδοτείται από την ΕΕ θα αποκτά συνεχώς μεγαλύτερη βαρύτητα, ενώ πάνω από έξι στους δέκα τη θεωρούν πιο δημιουργική και αποδοτική.
Η συνεργασία μεταξύ των κρατών-μελών συναντά ευρεία αποδοχή (βρίσκει σύμφωνο το 72% των Ευρωπαίων).
Συνολικά, από τη δημοσκόπηση προκύπτει ότι οι Ευρωπαίοι πολίτες είναι αρκετά αισιόδοξοι όσον αφορά την επιστήμη και την τεχνολογία.
Το 75% των ερωτηθέντων συμμερίζεται την άποψη ή τείνει να συμμερίζεται την άποψη ότι χάρη στην επιστήμη και στην τεχνολογία θα υπάρξουν περισσότερες ευκαιρίες για τις μελλοντικές γενιές.
Παρατηρείται όμως ελαφρά στροφή προς τον σκεπτικισμό σε σχέση με τη δημοσκόπηση του 2005.
Οι Ευρωπαίοι κρίνουν ακόμη θετικά την επίδραση που έχει στους νέους η ενασχόληση με τις επιστήμες, αλλά θεωρούν ότι οι κυβερνήσεις δεν δραστηριοποιούνται αρκετά ώστε να τονώσουν το ενδιαφέρον του ευρύτερου κοινού.
Η ενίσχυση των προσπαθειών των κυβερνήσεων για την προσέλκυση των γυναικών στην επιστημονική δραστηριότητα θεωρείται απαραίτητη και πιστεύεται ότι θα έχει θετικά αποτελέσματα.
Αυτό είναι το βασικό συμπέρασμα που συνάγεται από το Ευρωβαρόμετρο με θέμα την έρευνα και την τεχνολογία που δόθηκε σήμερα στη δημοσιότητα στις Βρυξέλλες.
Σύμφωνα με τα αποτελέσματα της κοινοτικής δημοσκόπησης, οι Ευρωπαίοι δηλώνουν σε ποσοστό σχεδόν 80% (86% για τους Ελληνες) ότι ενδιαφέρονται για τις επιστημονικές ανακαλύψεις και τις τεχνολογικές εξελίξεις, έναντι 65% που ενδιαφέρονται για τον αθλητισμό.
Ακόμη, πάνω από το 70% των Ευρωπαίων πιστεύουν ότι η έρευνα που χρηματοδοτείται από την Ευρωπαϊκή Ένωση θα γίνει πιο σημαντική στο μέλλον, ενώ το 50% πιστεύει ότι οι επιστήμονες θα πρέπει να ασχοληθούν περισσότερο με την προβολή του έργου τους και το 66% ότι οι κυβερνήσεις θα πρέπει να καταβάλουν μεγαλύτερη προσπάθεια για να προσελκύσουν το ενδιαφέρον των νέων στα επιστημονικά θέματα.
Εξάλλου, στη συντριπτική τους πλειονότητα, οι Ευρωπαίοι αναγνωρίζουν τα οφέλη και τη σημασία των επιστημών, ένα μεγάλο ποσοστό εκφράζει παράλληλα ανησυχίες για τους κινδύνους που ενέχουν οι νέες τεχνολογίες και την ισχύ που αποκτούν οι επιστήμονες μέσω της γνώσης.
Στην ΕΕ το 61% των πολιτών θεωρεί ότι είναι καλά ή αρκετά καλά ενημερωμένο για τις επιστημονικές ανακαλύψεις και τις τεχνολογικές εξελίξεις.
Το 74% των Ευρωπαίων πολιτών πιστεύει ότι η συνεργατική έρευνα που εκτείνεται στο σύνολο της Ευρώπης και χρηματοδοτείται από την ΕΕ θα αποκτά συνεχώς μεγαλύτερη βαρύτητα, ενώ πάνω από έξι στους δέκα τη θεωρούν πιο δημιουργική και αποδοτική.
Η συνεργασία μεταξύ των κρατών-μελών συναντά ευρεία αποδοχή (βρίσκει σύμφωνο το 72% των Ευρωπαίων).
Συνολικά, από τη δημοσκόπηση προκύπτει ότι οι Ευρωπαίοι πολίτες είναι αρκετά αισιόδοξοι όσον αφορά την επιστήμη και την τεχνολογία.
Το 75% των ερωτηθέντων συμμερίζεται την άποψη ή τείνει να συμμερίζεται την άποψη ότι χάρη στην επιστήμη και στην τεχνολογία θα υπάρξουν περισσότερες ευκαιρίες για τις μελλοντικές γενιές.
Παρατηρείται όμως ελαφρά στροφή προς τον σκεπτικισμό σε σχέση με τη δημοσκόπηση του 2005.
Οι Ευρωπαίοι κρίνουν ακόμη θετικά την επίδραση που έχει στους νέους η ενασχόληση με τις επιστήμες, αλλά θεωρούν ότι οι κυβερνήσεις δεν δραστηριοποιούνται αρκετά ώστε να τονώσουν το ενδιαφέρον του ευρύτερου κοινού.
Η ενίσχυση των προσπαθειών των κυβερνήσεων για την προσέλκυση των γυναικών στην επιστημονική δραστηριότητα θεωρείται απαραίτητη και πιστεύεται ότι θα έχει θετικά αποτελέσματα.
Jun 18, 2010
Χαίρουν μεγαλύτερης εκτίμησης οι "μπαμπάδες για πρώτη φορά"
Οι άνδρες που γίνονται μπαμπάδες για πρώτη φορά απολαμβάνουν μεγαλύτερο σεβασμό στον εργασιακό τους χώρο μόνο και μόνο επειδή έγιναν μπαμπάδες, όπως προκύπτει από έρευνα που δόθηκε στη δημοσιότητα από το Boston College Center for Work & Family.
Από τις απαντήσεις 33 ανδρών που έγιναν μπαμπάδες για πρώτη φορά οι ερευνητές συμπέραναν ότι, ως επαγγελματίες, οι άνδρες αυτοί καταφέρνουν και διατηρούν μία ισορροπία που η προηγούμενη γενιά των πατεράδων τους δεν είχε καθώς την εποχή εκείνη ο άνδρας που στήριζε την οικογένειά του εξ΄ορισμού ήταν απών από το μεγάλωμα των παιδιών.
Η έρευνα για τον "Νέο Πατέρα: Η Εξερεύνηση της Πατρότητας μέσα από το Επαγγελματικό Πρίσμα" συντάχθηκε σε διάστημα ενός χρόνου από τον Μπραντ Χάρινγκτον, καθηγητή της Σχολής διοίκησης επιχειρήσεων Κάρολ στο κολλέγιο Boston και διευθυντής του κέντρου που χρηματοδοτεί την έρευνα, τον Φρεντ Βαν Ντόισεν, συνεργάτη του κολλεγίου και τον καθηγητή του πανεπιστημίου Northeastern, Τζέιμι Λατζ.
Οπως λέει ο Χάρινγκτον, οι νεαροί άνθρωποι, ειδικά οι νέοι μπαμπάδες, επαναπροσδιορίζουν τις έννοιες του επιτυχημένου και ευτυχισμένου.
Η καριέρα δεν αποτελεί για αυτούς πλέον αυτοσκοπό, λέει ο Χάρινγκτον: στις πρώτες προτεραιότητές τους είναι να βοηθούν στο μεγάλωμα των παιδιών στο σπίτι.
Οι ερωτηθέντες απάντησαν, μάλιστα, ότι οι διευθυντές τους είναι θετικοί και ενθαρρυντικοί ως προς την ανάγκη τους για ευέλικτο ωράριο ώστε να περνούν περισσότερες ώρες στο σπίτι, ενώ και οι συνάδελφοί τους επιδεικνύουν περισσότερο σεβασμό.
Από τις απαντήσεις 33 ανδρών που έγιναν μπαμπάδες για πρώτη φορά οι ερευνητές συμπέραναν ότι, ως επαγγελματίες, οι άνδρες αυτοί καταφέρνουν και διατηρούν μία ισορροπία που η προηγούμενη γενιά των πατεράδων τους δεν είχε καθώς την εποχή εκείνη ο άνδρας που στήριζε την οικογένειά του εξ΄ορισμού ήταν απών από το μεγάλωμα των παιδιών.
Η έρευνα για τον "Νέο Πατέρα: Η Εξερεύνηση της Πατρότητας μέσα από το Επαγγελματικό Πρίσμα" συντάχθηκε σε διάστημα ενός χρόνου από τον Μπραντ Χάρινγκτον, καθηγητή της Σχολής διοίκησης επιχειρήσεων Κάρολ στο κολλέγιο Boston και διευθυντής του κέντρου που χρηματοδοτεί την έρευνα, τον Φρεντ Βαν Ντόισεν, συνεργάτη του κολλεγίου και τον καθηγητή του πανεπιστημίου Northeastern, Τζέιμι Λατζ.
Οπως λέει ο Χάρινγκτον, οι νεαροί άνθρωποι, ειδικά οι νέοι μπαμπάδες, επαναπροσδιορίζουν τις έννοιες του επιτυχημένου και ευτυχισμένου.
Η καριέρα δεν αποτελεί για αυτούς πλέον αυτοσκοπό, λέει ο Χάρινγκτον: στις πρώτες προτεραιότητές τους είναι να βοηθούν στο μεγάλωμα των παιδιών στο σπίτι.
Οι ερωτηθέντες απάντησαν, μάλιστα, ότι οι διευθυντές τους είναι θετικοί και ενθαρρυντικοί ως προς την ανάγκη τους για ευέλικτο ωράριο ώστε να περνούν περισσότερες ώρες στο σπίτι, ενώ και οι συνάδελφοί τους επιδεικνύουν περισσότερο σεβασμό.
Jun 15, 2010
Οι άνδρες διαλέγουν τις γυναίκες σε κλάσμα δευτερολέπτου!
Η «πανάρχαιη» γενετική κληρονομιά τους τούς οδηγεί προς τις ελκυστικές γυναίκες, υποστηρίζουν ερευνητές από τα Πανεπιστήμια του Αμστερνταμ στην Ολλανδία και του Κεντ στη Βρετανία.
Σύμφωνα με τη μελέτη, η οποία αναμένεται να δημοσιευθεί στο επιστημονικό περιοδικό «Social Cognitive and Αffective Νeuroscience», όταν ένας άνδρας βλέπει μια γυναίκα με
ελκυστικό πρόσωπο, το ένστικτο της επιβίωσης τον οδηγεί στο να σκεφτεί υποσυνείδητα ότι η γυναίκα αυτή είναι γόνιμη και κατάλληλη για τη διαιώνιση του είδους.
Αντιθέτως οι γυναίκες χρειάζονται περισσότερο χρόνο προκειμένου να ξεκαθαρίσουν τα συ ναισθήματά τους για έναν άνδρα, αφού είναι πιο αναλυτικές και «ζυγίζουν» τα υπέρ και τα κατά του. Υποσυνείδητα οι γυναίκες σκέφτονται κυρίως αν θα είναι ένας πιστός σύντροφος που θα τους παρέχει τα απαραίτητα- και η συγκεκριμένη διεργασία είναι αυτόματη και γίνεται στο πλαίσιο του ενστίκτου επιβίωσης.
Τα συμπεράσματα αυτά προέκυψαν ύστερα από τη διεξαγωγή τεστ σε 20 άνδρες και σε 20 γυναίκες. Οι ερευνητές έδειξαν στους εθελοντές φωτογραφίες του αντίθετου φύλου τις οποίες έκριναν από ελκυστικές ως άσχημες. Οπως προέκυψε, οι άνδρες επέλεγαν γρήγορα τα ελκυστικά πρόσωπα γυναικών και αφαιρούνταν όταν έβλεπαν ένα όμορφο πρόσωπο. Αντιθέτως οι γυναίκες είχαν κύριο στόχο τους να φέρουν εις πέρας το καθήκον που τους είχε ανατεθεί.
Οπως ανέφερε ο επικεφαλής της μελέτης καθηγητής Μαρκ βαν Βογκτ, «οι άνδρες έχουν σίγουρα μάτι που “παίζει”, αλλά αυτό συμβαίνει επειδή στο πλαίσιο της εξέλιξης είναι προγραμματισμένοι ώστε να προσέχουν τα σήματα που δείχνουν γονιμότητα της γυναίκας- ένα από αυτά τα σήματα είναι η ομορφιά του προσώπου ».
Σύμφωνα με τη μελέτη, η οποία αναμένεται να δημοσιευθεί στο επιστημονικό περιοδικό «Social Cognitive and Αffective Νeuroscience», όταν ένας άνδρας βλέπει μια γυναίκα με
ελκυστικό πρόσωπο, το ένστικτο της επιβίωσης τον οδηγεί στο να σκεφτεί υποσυνείδητα ότι η γυναίκα αυτή είναι γόνιμη και κατάλληλη για τη διαιώνιση του είδους.
Αντιθέτως οι γυναίκες χρειάζονται περισσότερο χρόνο προκειμένου να ξεκαθαρίσουν τα συ ναισθήματά τους για έναν άνδρα, αφού είναι πιο αναλυτικές και «ζυγίζουν» τα υπέρ και τα κατά του. Υποσυνείδητα οι γυναίκες σκέφτονται κυρίως αν θα είναι ένας πιστός σύντροφος που θα τους παρέχει τα απαραίτητα- και η συγκεκριμένη διεργασία είναι αυτόματη και γίνεται στο πλαίσιο του ενστίκτου επιβίωσης.
Τα συμπεράσματα αυτά προέκυψαν ύστερα από τη διεξαγωγή τεστ σε 20 άνδρες και σε 20 γυναίκες. Οι ερευνητές έδειξαν στους εθελοντές φωτογραφίες του αντίθετου φύλου τις οποίες έκριναν από ελκυστικές ως άσχημες. Οπως προέκυψε, οι άνδρες επέλεγαν γρήγορα τα ελκυστικά πρόσωπα γυναικών και αφαιρούνταν όταν έβλεπαν ένα όμορφο πρόσωπο. Αντιθέτως οι γυναίκες είχαν κύριο στόχο τους να φέρουν εις πέρας το καθήκον που τους είχε ανατεθεί.
Οπως ανέφερε ο επικεφαλής της μελέτης καθηγητής Μαρκ βαν Βογκτ, «οι άνδρες έχουν σίγουρα μάτι που “παίζει”, αλλά αυτό συμβαίνει επειδή στο πλαίσιο της εξέλιξης είναι προγραμματισμένοι ώστε να προσέχουν τα σήματα που δείχνουν γονιμότητα της γυναίκας- ένα από αυτά τα σήματα είναι η ομορφιά του προσώπου ».
Jun 10, 2010
To στρες δυσκολεύει το κλείσιμο των τραυμάτων
Το άγχος και το στρες δυσκολεύουν το κλείσιμο μιας πληγής, σύμφωνα με μια νέα έρευνα βρετανών ψυχιάτρων. Οι ερευνητές προξένησαν μικρά τραύματα σε υγιείς εθελοντές, που βρίσκονταν υπό διαφορετικές συνθήκες άγχους και ψυχολογικής πίεσης. Τα τραύματα των λιγότερο αγχωμένων ατόμων έκλεισαν με διπλάσια ταχύτητα, κατά μέσο όρο, σε σχέση με όσους ένιωθαν πολύ στρες. Η έρευνα, υπό τον καθηγητή Τζον Γουάινμαν του Ινστιτούτου Ψυχιατρικής του King's College του Λονδίνου, παρουσιάστηκε στο επιστημονικό φεστιβάλ του Τσέλτενχαμ, σύμφωνα με τη βρετανική "Ιντεπέντεντ".
Η μελέτη διαπίστωσε ότι οι μεταβολές στο επίπεδο της "ορμόνης του στρες" κορτιζόλης αντανακλούσαν την ταχύτητα αποθεραπείας μιας πληγής. Όσο περισσότερη η κορτιζόλη, τόσο πιο αργό το κλείσιμο του τραύματος.
Ο βρετανός ψυχίατρος εξέφρασε την ελπίδα ότι τα συμπεράσματα των ερευνών του θα αξιοποιηθούν, ώστε οι γιατροί να συμπεριλάβουν και ψυχολογικού τύπου παρεμβάσεις σε ασθενείς που αναρρώνουν από μια χειρουργική επέμβαση ή που έχουν κάποιο άλλο τραύμα.
Η μελέτη διαπίστωσε ότι οι μεταβολές στο επίπεδο της "ορμόνης του στρες" κορτιζόλης αντανακλούσαν την ταχύτητα αποθεραπείας μιας πληγής. Όσο περισσότερη η κορτιζόλη, τόσο πιο αργό το κλείσιμο του τραύματος.
Ο βρετανός ψυχίατρος εξέφρασε την ελπίδα ότι τα συμπεράσματα των ερευνών του θα αξιοποιηθούν, ώστε οι γιατροί να συμπεριλάβουν και ψυχολογικού τύπου παρεμβάσεις σε ασθενείς που αναρρώνουν από μια χειρουργική επέμβαση ή που έχουν κάποιο άλλο τραύμα.
Jun 9, 2010
Oι 4 τύποι της ανθρώπινης προσωπικότητας με βάση το «ωροσκόπιο των ορμονών»
Ο χαρακτήρας μας είναι ζήτημα μερικών ορμονών: της τεστοστερόνης, των οιστρογόνων, της σεροτονίνης, της οξυτοκίνης, της νοραδρεναλίνης και της ντοπαμίνης. Αυτές οι ορμόνες δρουν σε διαφορετικές περιοχές του εγκεφάλου και μας κάνουν να αντιδρούμε διαφορετικά στα σήματα και τα ερεθίσματα. Από αυτές τις ορμόνες καθορίζεται, επίσης, ο τρόπος που ερωτευόμαστε, οι σχέσεις μας και οι φιλίες μας.
Στο συμπέρασμα αυτό κατέληξε η Ελεν Φίσερ, καθηγήτρια Νευρολογίας στο Rutgers University του Νιου Τζέρσι, η οποία στο βιβλίο της «Οι τέσσερις τύποι της αγάπης», προϊόν μελέτης σε ένα δείγμα 28.000 εθελοντών, περιγράφει τους τέσσερις βασικούς τύπους χαρακτήρων: τον «πρωτοπόρο», τον «διπλωμάτη», τον «εξερευνητή» και τον «θεμελιωτή». Η Αμερικανίδα πανεπιστημιακός διευκρινίζει ότι οι τέσσερις τύποι χαρακτήρων δεν είναι παρά η απλοποίηση μιας πολύ πιο πολύπλοκης διαδικασίας. Ο χαρακτήρας των περισσότερων ανθρώπων, επισημαίνει, καθορίζεται από ένα μίγμα των διαφόρων ορμονών, οι οποίες υπάρχουν σε διαφορετικές ποσότητες στον ανθρώπινο οργανισμό.
Ο διαχωρισμός των χαρακτήρων σε τύπους δεν είναι καινούργιος. Στην αρχαιότητα ο διαχωρισμός γινόταν ανάμεσα στους χολερικούς, τους φλεγματικούς, τους θερμόαιμους και τους μελαγχολικούς. Η διαφορά είναι ότι σήμερα οι τύποι της προσωπικότητας βασίζονται σε ένα είδος «ωροσκόπιου των ορμονών».
Ετσι, η προσωπικότητα του «πρωτοπόρου» καθορίζεται από την υψηλή συγκέντρωση τεστοστερόνης στη μήτρα. Πρόκειται για έναν άνθρωπο ευθύ και αναλυτικό, ο οποίος ξέρει να επιβάλει τις απόψεις του, σκέπτεται με στρατηγικό τρόπο, διακρίνεται από αυτοέλεγχο και υψηλό αίσθημα αλληλεγγύης. Σε αυτή την κατηγορία, σύμφωνα με την Ελεν Φίσερ, ανήκουν ο Αμερικανός πρόεδρος Μπαράκ Ομπάμα και η Γερμανίδα καγκελάριος Ανγκελα Μέρκελ.
Η προσωπικότητα του «διπλωμάτη» καθορίζεται από τα οιστρογόνα. Διακρίνεται από συνθετική ικανότητα, καλή μνήμη και βάθος σκέψης. Θεωρείται εξωστρεφής, κινείται με το ένστικτο και εμπνέει εμπιστοσύνη. Ονειροπόλος, μελαγχολικός και με όχι ιδιαίτερα υψηλή αυτοπεποίθηση, ο «διπλωμάτης» αναζητά τη βαθιά αγάπη. Η «χημεία» του με τον πρωτοπόρο είναι καλή. Σε αυτή την κατηγορία η Αμερικανίδα καθηγήτρια κατατάσσει τον καναδό τραγουδοποιό Λέοναρντ Κοέν.
Ο τρίτος τύπος, αυτός του «εξερευνητή» καθορίζεται από τη δράση της ντοπαμίνης. Είναι φιλομαθής, δημιουργικός, αισιόδοξος, θέλει να κατακτάται τόσο διανοητικά όσο και σωματικά από τους συντρόφους του, διαφορετικά πλήττει. Ταιριάζει με έναν άλλο εξερευνητή αλλά και με τον διπλωμάτη. Η Φίσερ εντόπισε μια τέτοια περίπτωση στο πρόσωπο του Χάρι, πρίγκιπα της Βρετανίας και γιου της Νταϊάνα.
Στην τέταρτη κατηγορία, αυτή του «θεμελιωτή», η βασική ορμόνη είναι η σεροτονίνη. Αυτή η ορμόνη κάνει έναν άνθρωπο πραγματιστή, μεθοδικό, ήρεμο, με σεβασμό προς την εξουσία αλλά και πολλές φορές κάπως βαρετό. Μια από τις βασικές του επιδιώξεις στη ζωή είναι η δημιουργία οικογένειας και θα μπορούσε να κατακτήσει την ευτυχία με έναν άλλο θεμελιωτή ή έναν διπλωμάτη αλλά ποτέ με έναν εξερευνητή. Η Φίσερ δεν απομακρύνθηκε πολύ από τη βασιλική οικογένεια της Βρετανίας για να βρει ένα χαρακτηριστικό τύπο αυτής της κατηγορίας: είναι ο πρίγκιπας Ουίλιαμ, αδελφός του Χάρι.
Το «ωροσκόπιο των ορμονών» μπορεί να αντιμετωπίζεται με σκεπτικισμό από πολλούς ειδικούς, αλλά για τον ρόλο που παίζουν οι ίδιες οι ορμόνες στο ερωτικό παιχνίδι δεν έχουν καμία αμφιβολία. Όπως εξηγεί στην εφημερίδα "La Repubblica" η Ιταλίδα ψυχοθεραπεύτρια Ρομπέρτα Τζόμι, οι ορμόνες είναι ένα από τα ελατήρια που προκαλούν την έλξη ανάμεσα σε δύο πρόσωπα. Το κοκτέιλ των ορμονών στον οργανισμό μας καθορίζει το ερωτικό μας ταπεραμέντο, αλλά τον δικό τους ρόλο παίζουν και άλλοι παράγοντες, όπως είναι ο χαρακτήρας, ο τρόπος ζωής και το οικογενειακό περιβάλλον. Οσο για τους τέσσερις τύπους της προσωπικότητας, η Ιταλίδα ψυχοθεραπεύτρια πιστεύει ότι δεν χαρακτηρίζουν σταθερά ένα άτομο σε όλη του τη ζωή, αλλά ότι αντιπροσωπεύουν κύκλους της ζωής του. Από αυτή την άποψη, πρέπει να αναμένουμε σύντομα ένα εβδομαδιαίο ωροσκόπιο των ορμονών.
Στο συμπέρασμα αυτό κατέληξε η Ελεν Φίσερ, καθηγήτρια Νευρολογίας στο Rutgers University του Νιου Τζέρσι, η οποία στο βιβλίο της «Οι τέσσερις τύποι της αγάπης», προϊόν μελέτης σε ένα δείγμα 28.000 εθελοντών, περιγράφει τους τέσσερις βασικούς τύπους χαρακτήρων: τον «πρωτοπόρο», τον «διπλωμάτη», τον «εξερευνητή» και τον «θεμελιωτή». Η Αμερικανίδα πανεπιστημιακός διευκρινίζει ότι οι τέσσερις τύποι χαρακτήρων δεν είναι παρά η απλοποίηση μιας πολύ πιο πολύπλοκης διαδικασίας. Ο χαρακτήρας των περισσότερων ανθρώπων, επισημαίνει, καθορίζεται από ένα μίγμα των διαφόρων ορμονών, οι οποίες υπάρχουν σε διαφορετικές ποσότητες στον ανθρώπινο οργανισμό.
Ο διαχωρισμός των χαρακτήρων σε τύπους δεν είναι καινούργιος. Στην αρχαιότητα ο διαχωρισμός γινόταν ανάμεσα στους χολερικούς, τους φλεγματικούς, τους θερμόαιμους και τους μελαγχολικούς. Η διαφορά είναι ότι σήμερα οι τύποι της προσωπικότητας βασίζονται σε ένα είδος «ωροσκόπιου των ορμονών».
Ετσι, η προσωπικότητα του «πρωτοπόρου» καθορίζεται από την υψηλή συγκέντρωση τεστοστερόνης στη μήτρα. Πρόκειται για έναν άνθρωπο ευθύ και αναλυτικό, ο οποίος ξέρει να επιβάλει τις απόψεις του, σκέπτεται με στρατηγικό τρόπο, διακρίνεται από αυτοέλεγχο και υψηλό αίσθημα αλληλεγγύης. Σε αυτή την κατηγορία, σύμφωνα με την Ελεν Φίσερ, ανήκουν ο Αμερικανός πρόεδρος Μπαράκ Ομπάμα και η Γερμανίδα καγκελάριος Ανγκελα Μέρκελ.
Η προσωπικότητα του «διπλωμάτη» καθορίζεται από τα οιστρογόνα. Διακρίνεται από συνθετική ικανότητα, καλή μνήμη και βάθος σκέψης. Θεωρείται εξωστρεφής, κινείται με το ένστικτο και εμπνέει εμπιστοσύνη. Ονειροπόλος, μελαγχολικός και με όχι ιδιαίτερα υψηλή αυτοπεποίθηση, ο «διπλωμάτης» αναζητά τη βαθιά αγάπη. Η «χημεία» του με τον πρωτοπόρο είναι καλή. Σε αυτή την κατηγορία η Αμερικανίδα καθηγήτρια κατατάσσει τον καναδό τραγουδοποιό Λέοναρντ Κοέν.
Ο τρίτος τύπος, αυτός του «εξερευνητή» καθορίζεται από τη δράση της ντοπαμίνης. Είναι φιλομαθής, δημιουργικός, αισιόδοξος, θέλει να κατακτάται τόσο διανοητικά όσο και σωματικά από τους συντρόφους του, διαφορετικά πλήττει. Ταιριάζει με έναν άλλο εξερευνητή αλλά και με τον διπλωμάτη. Η Φίσερ εντόπισε μια τέτοια περίπτωση στο πρόσωπο του Χάρι, πρίγκιπα της Βρετανίας και γιου της Νταϊάνα.
Στην τέταρτη κατηγορία, αυτή του «θεμελιωτή», η βασική ορμόνη είναι η σεροτονίνη. Αυτή η ορμόνη κάνει έναν άνθρωπο πραγματιστή, μεθοδικό, ήρεμο, με σεβασμό προς την εξουσία αλλά και πολλές φορές κάπως βαρετό. Μια από τις βασικές του επιδιώξεις στη ζωή είναι η δημιουργία οικογένειας και θα μπορούσε να κατακτήσει την ευτυχία με έναν άλλο θεμελιωτή ή έναν διπλωμάτη αλλά ποτέ με έναν εξερευνητή. Η Φίσερ δεν απομακρύνθηκε πολύ από τη βασιλική οικογένεια της Βρετανίας για να βρει ένα χαρακτηριστικό τύπο αυτής της κατηγορίας: είναι ο πρίγκιπας Ουίλιαμ, αδελφός του Χάρι.
Το «ωροσκόπιο των ορμονών» μπορεί να αντιμετωπίζεται με σκεπτικισμό από πολλούς ειδικούς, αλλά για τον ρόλο που παίζουν οι ίδιες οι ορμόνες στο ερωτικό παιχνίδι δεν έχουν καμία αμφιβολία. Όπως εξηγεί στην εφημερίδα "La Repubblica" η Ιταλίδα ψυχοθεραπεύτρια Ρομπέρτα Τζόμι, οι ορμόνες είναι ένα από τα ελατήρια που προκαλούν την έλξη ανάμεσα σε δύο πρόσωπα. Το κοκτέιλ των ορμονών στον οργανισμό μας καθορίζει το ερωτικό μας ταπεραμέντο, αλλά τον δικό τους ρόλο παίζουν και άλλοι παράγοντες, όπως είναι ο χαρακτήρας, ο τρόπος ζωής και το οικογενειακό περιβάλλον. Οσο για τους τέσσερις τύπους της προσωπικότητας, η Ιταλίδα ψυχοθεραπεύτρια πιστεύει ότι δεν χαρακτηρίζουν σταθερά ένα άτομο σε όλη του τη ζωή, αλλά ότι αντιπροσωπεύουν κύκλους της ζωής του. Από αυτή την άποψη, πρέπει να αναμένουμε σύντομα ένα εβδομαδιαίο ωροσκόπιο των ορμονών.
Jun 7, 2010
«Έξυπνα» ρούχα που προσφέρουν συναισθηματική υποστήριξη!
Αν η αυτή η μόδα εξαπλωθεί, τότε οι ψυχολόγοι θα τα βάψουν μαύρα γιατί η πελατεία τους θα μειωθεί! Η αιτία θα είναι τα νέα «έξυπνα» ρούχα που είναι φτιαγμένα έτσι ώστε να αναλύουν τη διάθεση του κατόχου τους και να κάνουν ό,τι μπορούν για να του τη φτιάξουν. Πώς γίνεται αυτό; Τα ρούχα είναι εφοδιασμένα με ηχεία και οθόνες που παίζουν αυτομάτως τραγούδια ή δείχνουν λέξεις και εικόνες, που τα ρούχα «κρίνουν» ότι θα βελτιώσουν τη συναισθηματική κατάσταση του «αφεντικού» τους!
Τα πρωτότυπα ρούχα (δεν έχουν ακόμα παραχθεί μαζικά) διαθέτουν ειδικούς ηλεκτρονικούς ασύρματους αισθητήρες που παρακολουθούν τη φυσιολογία του κατόχου τους, μεταξύ άλλων την θερμοκρασία, την αναπνοή, την κατάσταση του δέρματος και το ρυθμό της καρδιάς του. Τα ρούχα συνδέονται με μια απομακρυσμένη βάση δεδομένων που αναλύει τα στοιχεία και καταλήγει σε ένα συμπέρασμα σχετικά με τη συναισθηματική κατάσταση του ανθρώπου. Στη συνέχεια, δίνει εντολή να ενεργοποιηθεί το κατάλληλο πολυμεσικό περιεχόμενο (multimedia).
Τα καινοτομικά ρούχα, που παρουσιάστηκαν για πρώτη φορά στο συνέδριο Ανθρωπιστικών και Κοινωνικών Επιστημών του Μόντρεαλ, έχουν δημιουργηθεί από την Μπάρμπαρα Λέιν του καναδικού πανεπιστημίου Κονκόρντια και τη Τζάνις Τζέφερις των Digital Studios του βρετανικού Κολλεγίου Goldsmiths, σύμφωνα με το BBC.
Τα πρωτοποριακά ρούχα έχουν κατασκευαστεί από υφάσματα στα οποία έχουν ενσωματωθεί διάφοροι ασύρματοι αισθητήρες, οι οποίοι στέλνουν τα στοιχεία που συλλέγουν σε μια απομακρυσμένη βάση δεδομένων μέσω σύνδεσης Ίντερνετ ενός «έξυπνου» κινητού. Όταν γίνεται «διάγνωση» ότι ο κάτοχος του ρούχου είναι ψυχικά…πεσμένος, τότε η βάση δεδομένων στέλνει στα ρούχα πολυμεσικό περιεχόμενο (τραγούδια, λέξεις, εικόνες) και τα ρούχα αναλαμβάνουν να το προβάλλουν, ώστε να φτιάξουν τη διάθεση του προσώπου. Για να το πετύχουν αυτό, τα ρούχα είναι εφοδιασμένα με μικρές οθόνες LED και μικροσκοπικά ηχεία. Τα κείμενα μπορεί να περιλαμβάνουν ακόμα και προ-ηχογραφημένα μηνύματα από συγγενείς και φίλους.
Τα πρωτότυπα ρούχα (δεν έχουν ακόμα παραχθεί μαζικά) διαθέτουν ειδικούς ηλεκτρονικούς ασύρματους αισθητήρες που παρακολουθούν τη φυσιολογία του κατόχου τους, μεταξύ άλλων την θερμοκρασία, την αναπνοή, την κατάσταση του δέρματος και το ρυθμό της καρδιάς του. Τα ρούχα συνδέονται με μια απομακρυσμένη βάση δεδομένων που αναλύει τα στοιχεία και καταλήγει σε ένα συμπέρασμα σχετικά με τη συναισθηματική κατάσταση του ανθρώπου. Στη συνέχεια, δίνει εντολή να ενεργοποιηθεί το κατάλληλο πολυμεσικό περιεχόμενο (multimedia).
Τα καινοτομικά ρούχα, που παρουσιάστηκαν για πρώτη φορά στο συνέδριο Ανθρωπιστικών και Κοινωνικών Επιστημών του Μόντρεαλ, έχουν δημιουργηθεί από την Μπάρμπαρα Λέιν του καναδικού πανεπιστημίου Κονκόρντια και τη Τζάνις Τζέφερις των Digital Studios του βρετανικού Κολλεγίου Goldsmiths, σύμφωνα με το BBC.
Τα πρωτοποριακά ρούχα έχουν κατασκευαστεί από υφάσματα στα οποία έχουν ενσωματωθεί διάφοροι ασύρματοι αισθητήρες, οι οποίοι στέλνουν τα στοιχεία που συλλέγουν σε μια απομακρυσμένη βάση δεδομένων μέσω σύνδεσης Ίντερνετ ενός «έξυπνου» κινητού. Όταν γίνεται «διάγνωση» ότι ο κάτοχος του ρούχου είναι ψυχικά…πεσμένος, τότε η βάση δεδομένων στέλνει στα ρούχα πολυμεσικό περιεχόμενο (τραγούδια, λέξεις, εικόνες) και τα ρούχα αναλαμβάνουν να το προβάλλουν, ώστε να φτιάξουν τη διάθεση του προσώπου. Για να το πετύχουν αυτό, τα ρούχα είναι εφοδιασμένα με μικρές οθόνες LED και μικροσκοπικά ηχεία. Τα κείμενα μπορεί να περιλαμβάνουν ακόμα και προ-ηχογραφημένα μηνύματα από συγγενείς και φίλους.
Jun 2, 2010
Αύξηση μισθών σε κινεζικό εργοστάσιο ύστερα από σειρά αυτοκτονιών
Η εταιρεία ηλεκτρονικών της Ταϊβάν Foxconn Technology ανακοίνωσε σήμερα ότι σχεδιάζει να αυξήσει κατά 30% τους μισθούς για τους κινέζους εργαζομένους που απασχολεί ύστερα από μία σειρά αυτοκτονιών στο εργοστάσιό της στη νότια Κίνα.
Εκπρόσωπος της εταιρείας στην Ταϊπέι δήλωσε ότι η αύξηση των μισθών από 900 γιουάν (132 δολάρια) σε 1.200 γιουάν θα έφαρμοστεί άμεσα.
Η αύξηση αυτή είναι μεγαλύτερη από την αύξηση κατά 20% που ανακοινώθηκε την περασμένη εβδομάδα.
Μία σειρά αυτοκτονιών στο εργοστάσιο στη Σενζέν προκάλεσε συζητήσεις σχετικά με τις συνθήκες εργασίας, τους μισθούς και τον αυστηρό τρόπο διοίκησης που χαρακτηρίστηκε "στρατιωτικού τύπου" από τους επικριτές.
Από την αρχή του έτους δέκα εργαζόμενοι στη Foxconn αυτοκτόνησαν και τρεις αποπειράθηκαν να αυτοκτονήσουν.
Η Foxconn είναι η μεγαλύτερη εταιρεία στον κόσμο κατασκευής ηλεκτρονικού εξοπλισμού.
Στους πελάτες της περιλαμβάνονται η Dell Inc και η Αpple Inc και απασχολεί πάνω από 400.000 άτομα στην Σενζέν.
Ο διευθυντής της Αpple Στιβ Τζόμπς, μιλώντας σε μία τεχνολογική διάσκεψη στην Καλιφόρνια , υπερασπίστηκε την εταιρεία.
"Είναι ένα εργοστάσιο, αλλά έχει εστιατόρια και θέατρα. Σημειώθηκαν ορισμένες αυτοκτονίες και απόπειρες αυτοκτονιών. Υπάρχουν εκεί περίπου 400.000 εργαζόμενοι. Το ποσοστό είναι χαμηλότερο από αυτό στις ΗΠΑ, αλλά εξακολουθεί να δημιουργεί ανησυχία".
Αρκετοί διεθνείς πελάτες της Foxconn άρχισαν ανεξάρτητες έρευνες για τις αυτοκτονίες.
Κινέζοι ειδικοί ανέφεραν ότι πιθανά αίτια για τις αυτοκτονίες είναι η μεγάλη πίεση για εργασία, η απομόνωση και η έλλειψη προοπτικής για πολλούς από τους νέους μετανάστες εργαζομένους.
Εργαζόμενοι σε ένα εργοστάσιο της ιαπωνικής αυτοκινητοβιομηχανίας Honda Μοtor Co πραγματοποιούν απεργία για δύο εβδομάδες στη Φοσάν στη Νότια Κίνα διεκδικώντας υψηλότερους μισθούς.
Χθες η εταιρεία συμφώνησε να αυξήσει τους μηνιαίους βασικούς μισθούς από 366 γιουάν και το προσωπικό επέστρεψε προσωρινά σήμερα στην εργασία του.
Επίσης η εταιρεία ανακοίνωσε ότι θα γνωστοποιήσει την τελική της προσφορά την Παρασκευή.
Εκπρόσωπος της εταιρείας στην Ταϊπέι δήλωσε ότι η αύξηση των μισθών από 900 γιουάν (132 δολάρια) σε 1.200 γιουάν θα έφαρμοστεί άμεσα.
Η αύξηση αυτή είναι μεγαλύτερη από την αύξηση κατά 20% που ανακοινώθηκε την περασμένη εβδομάδα.
Μία σειρά αυτοκτονιών στο εργοστάσιο στη Σενζέν προκάλεσε συζητήσεις σχετικά με τις συνθήκες εργασίας, τους μισθούς και τον αυστηρό τρόπο διοίκησης που χαρακτηρίστηκε "στρατιωτικού τύπου" από τους επικριτές.
Από την αρχή του έτους δέκα εργαζόμενοι στη Foxconn αυτοκτόνησαν και τρεις αποπειράθηκαν να αυτοκτονήσουν.
Η Foxconn είναι η μεγαλύτερη εταιρεία στον κόσμο κατασκευής ηλεκτρονικού εξοπλισμού.
Στους πελάτες της περιλαμβάνονται η Dell Inc και η Αpple Inc και απασχολεί πάνω από 400.000 άτομα στην Σενζέν.
Ο διευθυντής της Αpple Στιβ Τζόμπς, μιλώντας σε μία τεχνολογική διάσκεψη στην Καλιφόρνια , υπερασπίστηκε την εταιρεία.
"Είναι ένα εργοστάσιο, αλλά έχει εστιατόρια και θέατρα. Σημειώθηκαν ορισμένες αυτοκτονίες και απόπειρες αυτοκτονιών. Υπάρχουν εκεί περίπου 400.000 εργαζόμενοι. Το ποσοστό είναι χαμηλότερο από αυτό στις ΗΠΑ, αλλά εξακολουθεί να δημιουργεί ανησυχία".
Αρκετοί διεθνείς πελάτες της Foxconn άρχισαν ανεξάρτητες έρευνες για τις αυτοκτονίες.
Κινέζοι ειδικοί ανέφεραν ότι πιθανά αίτια για τις αυτοκτονίες είναι η μεγάλη πίεση για εργασία, η απομόνωση και η έλλειψη προοπτικής για πολλούς από τους νέους μετανάστες εργαζομένους.
Εργαζόμενοι σε ένα εργοστάσιο της ιαπωνικής αυτοκινητοβιομηχανίας Honda Μοtor Co πραγματοποιούν απεργία για δύο εβδομάδες στη Φοσάν στη Νότια Κίνα διεκδικώντας υψηλότερους μισθούς.
Χθες η εταιρεία συμφώνησε να αυξήσει τους μηνιαίους βασικούς μισθούς από 366 γιουάν και το προσωπικό επέστρεψε προσωρινά σήμερα στην εργασία του.
Επίσης η εταιρεία ανακοίνωσε ότι θα γνωστοποιήσει την τελική της προσφορά την Παρασκευή.
May 20, 2010
Τα παιδιά που λένε ψέματα από μικρά πετυχαίνουν στη ζωή
Επιστημονική έρευνα δείχνει ότι όσα λένε ψέματα από την τρυφερή ηλικία των δύο ετών είναι πιο ευφυή και έχουν περισσότερες πιθανότητες να επιτύχουν στο μέλλον. Οσο πιο αληθοφανή είναι μάλιστα τα ψέματα, τόσο πιο έξυπνο είναι το παιδί.
Μελέτη του Πανεπιστημίου του Τορόντο στον Καναδά έδειξε πως η ικανότητα να λέει ένα παιδί ψέματα σε νηπιακή ηλικία είναι σημάδι ότι ο εγκέφαλός του αναπτύσσεται με γοργούς ρυθμούς, γεγονός που με τη σειρά του μπορεί να το οδηγήσει να έχει μια πολύ επιτυχημένη ζωή στο μέλλον.
Οπως ισχυρίζονται οι παιδοψυχολόγοι, τα παιδιά αρχίζουν να λένε ψέματα από τη νηπιακή ηλικία, αν και το νήπιο δεν έχει συναίσθηση ότι ψεύδεται.
Συνήθως λέει μια ανακατασκευασμένη μορφή της αλήθειας ή χρησιμοποιεί μια ευφάνταστη ανακρίβεια που το βολεύει ώστε να βγει από μια δύσκολη θέση.
« Οσο πιο ευφάνταστο είναι το ψέμα που θα πουν τόσο το καλύτερο γι΄ αυτά» λέει ο Κανγκ Λι, διευθυντής του Ινστιτούτου Ερευνας για το Παιδί του Πανεπιστημίου του Τορόντο. «Ολη αυτή η διαδικασία στην οποία μπαίνουν τα νήπια για να πουν ένα ψέμα είναι σημάδι ενός εγκεφάλου που αναπτύσσεται πιο γρήγορα από το αναμενόμενο. Αυτό είναι θετικό, γιατί σημαίνει ότι το παιδί θα σταθεί στα πόδια του πιο σύντομα από τα υπόλοιπα συνομήλικα παιδιά και ότι έχει αρκετές πιθανότητες να γίνει πολύ επιτυχημένο στην ενήλικη ζωή του» εξηγεί ο επιστήμονας.
Οι ερευνητές οδήγησαν 1.200 παιδιά, ηλικίας 2-16 ετών, ένα κάθε φορά, μέσα σε ένα δωμάτιο γεμάτο με κρυφές κάμερες. Κατόπιν τοποθέτησαν ένα μικρό παιχνίδι από πίσω τους και τους ζήτησαν, για όση ώρα θα έλειπε ο ερευνητής, να μην κρυφοκοιτάξουν πίσω τους. Τα αποτελέσματα της έρευνας έδειξαν ότι το 90% των νηπίων κρυφοκοίταξε και μετά, ερωτώμενα αν το έκαναν, το αρνήθηκαν με επιμονή.
Σε παιδιά λίγο μεγαλύτερης ηλικίας ζητήθηκε να απαντήσουν στις ερωτήσεις ενός γραπτού τεστ, χωρίς να κρυφοκοιτάξουν τις απαντήσεις, στο πίσω μέρος του χαρτιού. Οσα κρυφοκοίταξαν, δεν το παραδέχθηκαν, και όταν ρωτήθηκαν πώς είναι δυνατόν να γνωρίζουν τις απαντήσεις σε τόσο δύσκολες ερωτήσεις, έδωσαν δικαιολογίες όπως «μου το δίδαξαν στο μάθημα της Ιστορίας στο σχολείο».
«Οι γονείς των παιδιών αυτών δεν είναι ανάγκη να ανησυχούν. Στην ηλικία των δύο ετώντο 20% των νήπιων λέει ψέματα, ποσοστό που φτάνει στο 90% στην ηλικία των τεσσάρων ετών. Δεν υπάρχει κανένα στοιχείο μέχρι στιγμήςπου να συνδέει τα ψέματα αυτά με τυχόν παραβατική συμπεριφορά του παιδιού στο μέλλον» καταλήγει ο δρ Λι.
Αντίθετα, τα ψέματα που λένε οι ενήλικοι στα παιδιά έχουν σοβαρές επιπτώσεις.
Μαζί με την αμερικανίδα ψυχολόγο Γκέιλ Χέιμαν, ο δρ Λι εξέτασε 130 μαθητές μαζί με τους γονείς τους, διαπιστώνοντας ότι περισσότεροι από το 80% των γονέων είχαν χρησιμοποιήσει ψέματα κάποια στιγμή για να πείσουν τα παιδιά τους σχετικά με κάτι. Τα παιδιά είπαν πως όταν κατάλαβαν τα ψέματα έχασαν την εμπιστοσύνη προς τους γονείς τους.
Μελέτη του Πανεπιστημίου του Τορόντο στον Καναδά έδειξε πως η ικανότητα να λέει ένα παιδί ψέματα σε νηπιακή ηλικία είναι σημάδι ότι ο εγκέφαλός του αναπτύσσεται με γοργούς ρυθμούς, γεγονός που με τη σειρά του μπορεί να το οδηγήσει να έχει μια πολύ επιτυχημένη ζωή στο μέλλον.
Οπως ισχυρίζονται οι παιδοψυχολόγοι, τα παιδιά αρχίζουν να λένε ψέματα από τη νηπιακή ηλικία, αν και το νήπιο δεν έχει συναίσθηση ότι ψεύδεται.
Συνήθως λέει μια ανακατασκευασμένη μορφή της αλήθειας ή χρησιμοποιεί μια ευφάνταστη ανακρίβεια που το βολεύει ώστε να βγει από μια δύσκολη θέση.
« Οσο πιο ευφάνταστο είναι το ψέμα που θα πουν τόσο το καλύτερο γι΄ αυτά» λέει ο Κανγκ Λι, διευθυντής του Ινστιτούτου Ερευνας για το Παιδί του Πανεπιστημίου του Τορόντο. «Ολη αυτή η διαδικασία στην οποία μπαίνουν τα νήπια για να πουν ένα ψέμα είναι σημάδι ενός εγκεφάλου που αναπτύσσεται πιο γρήγορα από το αναμενόμενο. Αυτό είναι θετικό, γιατί σημαίνει ότι το παιδί θα σταθεί στα πόδια του πιο σύντομα από τα υπόλοιπα συνομήλικα παιδιά και ότι έχει αρκετές πιθανότητες να γίνει πολύ επιτυχημένο στην ενήλικη ζωή του» εξηγεί ο επιστήμονας.
Οι ερευνητές οδήγησαν 1.200 παιδιά, ηλικίας 2-16 ετών, ένα κάθε φορά, μέσα σε ένα δωμάτιο γεμάτο με κρυφές κάμερες. Κατόπιν τοποθέτησαν ένα μικρό παιχνίδι από πίσω τους και τους ζήτησαν, για όση ώρα θα έλειπε ο ερευνητής, να μην κρυφοκοιτάξουν πίσω τους. Τα αποτελέσματα της έρευνας έδειξαν ότι το 90% των νηπίων κρυφοκοίταξε και μετά, ερωτώμενα αν το έκαναν, το αρνήθηκαν με επιμονή.
Σε παιδιά λίγο μεγαλύτερης ηλικίας ζητήθηκε να απαντήσουν στις ερωτήσεις ενός γραπτού τεστ, χωρίς να κρυφοκοιτάξουν τις απαντήσεις, στο πίσω μέρος του χαρτιού. Οσα κρυφοκοίταξαν, δεν το παραδέχθηκαν, και όταν ρωτήθηκαν πώς είναι δυνατόν να γνωρίζουν τις απαντήσεις σε τόσο δύσκολες ερωτήσεις, έδωσαν δικαιολογίες όπως «μου το δίδαξαν στο μάθημα της Ιστορίας στο σχολείο».
«Οι γονείς των παιδιών αυτών δεν είναι ανάγκη να ανησυχούν. Στην ηλικία των δύο ετώντο 20% των νήπιων λέει ψέματα, ποσοστό που φτάνει στο 90% στην ηλικία των τεσσάρων ετών. Δεν υπάρχει κανένα στοιχείο μέχρι στιγμήςπου να συνδέει τα ψέματα αυτά με τυχόν παραβατική συμπεριφορά του παιδιού στο μέλλον» καταλήγει ο δρ Λι.
Αντίθετα, τα ψέματα που λένε οι ενήλικοι στα παιδιά έχουν σοβαρές επιπτώσεις.
Μαζί με την αμερικανίδα ψυχολόγο Γκέιλ Χέιμαν, ο δρ Λι εξέτασε 130 μαθητές μαζί με τους γονείς τους, διαπιστώνοντας ότι περισσότεροι από το 80% των γονέων είχαν χρησιμοποιήσει ψέματα κάποια στιγμή για να πείσουν τα παιδιά τους σχετικά με κάτι. Τα παιδιά είπαν πως όταν κατάλαβαν τα ψέματα έχασαν την εμπιστοσύνη προς τους γονείς τους.
May 18, 2010
Η ντοπαμίνη υπεύθυνη για την εφηβική συμπεριφορά
Σεξ χωρίς προφυλάξεις, μηχανές, κάπνισμα, ναρκωτικά και αλκοόλ είναι μερικοί από τους κινδύνους, στους οποίους είναι επιρρεπείς οι νέοι. Τι, όμως, τους οδηγεί σε αυτούς;
Σύμφωνα με Αμερικανούς ψυχολόγους, η απάντηση βρίσκεται στην υπερευαισθησία των εφήβων σε ερεθίσματα που απελευθερώνουν ντοπαμίνη, μία ισχυρή χημική ουσία του εγκεφάλου που αυξάνει την ευχαρίστηση μετά από μία ανταμοιβή.
Μία ομάδα με επικεφαλής την Τζέσικα Κοέν από το Πανεπιστήμιο της Καλιφόρνια προσέλαβε 45 άτομα από τρεις ηλικιακές ομάδες: 8-12, 14-19 και 25-30 ετών. Οι εθελοντές κλήθηκαν να κοιτάξουν κάποιες εικόνες σε υπολογιστή και να δηλώσουν αν ταιριάζουν με το μοντέλο δύο εικονικών πανεπιστημίων. Για κάθε σωστή απάντηση κέρδιζαν και ένα μικρό χρηματικό ποσό.
Την ώρα που απαντούσαν οι εθελοντές ήταν συνδεδεμένοι με μια μαγνητική τομογραφία σάρωσης, που μετρά τη ροή του αίματος στον εγκέφαλο σε σχέση με τα νευρικά σήματα.
Τα ευρήματα έδειξαν πως η περιοχή του εγκεφάλου που είναι ευαίσθητη στη ντοπαμίνη, φωτίζεται πιο έντονα στους εφήβους, όταν λαμβάνουν την ανταμοιβή, από ό,τι στα παιδιά και τους ενήλικες. «Η έρευνά μας δείχνει ότι οι ο εγκέφαλος των εφήβων ανταποκρίνεται πολύ ευχάριστα σε μία ανταμοιβή που δεν περιμένουν να πάρουν. Δεν μετρήσαμε τα επίπεδα της ντοπαμίνης, αλλά υποθέτουμε πως αυτή είναι η αιτία», δήλωσε η κ. Κοέν.
Ωστόσο, συμπλήρωσε πως «και οι ενήλικες χαίρονται ιδιαίτερα, όταν παίρνουν κάποια ανταμοιβή, απλώς μπορούν να καταπιέσουν αυτό το συναίσθημά τους, γιατί σκέφτονται πριν δράσουν».
Σύμφωνα με Αμερικανούς ψυχολόγους, η απάντηση βρίσκεται στην υπερευαισθησία των εφήβων σε ερεθίσματα που απελευθερώνουν ντοπαμίνη, μία ισχυρή χημική ουσία του εγκεφάλου που αυξάνει την ευχαρίστηση μετά από μία ανταμοιβή.
Μία ομάδα με επικεφαλής την Τζέσικα Κοέν από το Πανεπιστήμιο της Καλιφόρνια προσέλαβε 45 άτομα από τρεις ηλικιακές ομάδες: 8-12, 14-19 και 25-30 ετών. Οι εθελοντές κλήθηκαν να κοιτάξουν κάποιες εικόνες σε υπολογιστή και να δηλώσουν αν ταιριάζουν με το μοντέλο δύο εικονικών πανεπιστημίων. Για κάθε σωστή απάντηση κέρδιζαν και ένα μικρό χρηματικό ποσό.
Την ώρα που απαντούσαν οι εθελοντές ήταν συνδεδεμένοι με μια μαγνητική τομογραφία σάρωσης, που μετρά τη ροή του αίματος στον εγκέφαλο σε σχέση με τα νευρικά σήματα.
Τα ευρήματα έδειξαν πως η περιοχή του εγκεφάλου που είναι ευαίσθητη στη ντοπαμίνη, φωτίζεται πιο έντονα στους εφήβους, όταν λαμβάνουν την ανταμοιβή, από ό,τι στα παιδιά και τους ενήλικες. «Η έρευνά μας δείχνει ότι οι ο εγκέφαλος των εφήβων ανταποκρίνεται πολύ ευχάριστα σε μία ανταμοιβή που δεν περιμένουν να πάρουν. Δεν μετρήσαμε τα επίπεδα της ντοπαμίνης, αλλά υποθέτουμε πως αυτή είναι η αιτία», δήλωσε η κ. Κοέν.
Ωστόσο, συμπλήρωσε πως «και οι ενήλικες χαίρονται ιδιαίτερα, όταν παίρνουν κάποια ανταμοιβή, απλώς μπορούν να καταπιέσουν αυτό το συναίσθημά τους, γιατί σκέφτονται πριν δράσουν».
May 14, 2010
Αρκεί ένα χτύπημα στην πλάτη για να επηρεάσει τη συμπεριφορά κάποιου
Αρκεί ένα χτύπημα στην πλάτη ή ένα άγγιγμα στον ώμο για να επηρεάσει τη συμπεριφορά κάποιου, σύμφωνα με νέα έρευνα.
Κι αυτό μπορεί να καθορίσει αν κάποιος επενδύει σε ένα επικίνδυνο οικονομικό εγχείρημα ή αποφασίζει να παραμείνει σε ασφαλές έδαφος.
"Είναι ένας πολύ αποτελεσματικός τρόπος ξαφνικού επηρεασμού της ανθρώπινης συμπεριφοράς χωρίς ο ίδιος ο άνθρωπος να αντιλαμβάνεται ότι επηρεάζεται", εξηγεί ο Τζόναθαν Λεβάβ, καθηγητής διοίκησης επιχειρήσεων και μάρκετινγκ στο πανεπιστήμιο Columbia της Νέας Υόρκης.
"Αν είσαι γιατρός ή στέλεχος πωλήσεων, αυτή είναι μία μορφή επικοινωνίας που μπορεί να θέλουμε να λάβουμε υπόψη μας", πρόσθεσε ο ίδιος σε συνέντευξή του.
Τα ευρήματα του Λεβάβ, τα οποία δημοσιεύονται στην επιθεώρηση Psychological Science, βασίζονται σε μία σειρά πειραμάτων που περιλαμβάνουν την αφή.
Σε μία μελέτη 67 άνδρες και γυναίκες κλήθηκαν να επιλέξουν μεταξύ ενός χρηματικού ποσού και μίας ριψοκίνδυνης απόφασης και στη συνέχεια τους άγγιξαν στον ώμο και στην πλάτη άνδρες και γυναίκες επιστήμονες από την ομάδα του Λεβάβ.
Ο Λεβάβ και η συνεργάτης του Τζένιφερ ’ργκο, του πανεπιστημίου της Alberta, στον Καναδά, διαπίστωσαν ότι και τα δύο φύλα ήταν πιο πιθανό να επιλέξουν το ρίσκο παρά το χρηματικό ποσό, αν είχαν αισθανθεί άνετα από το άγγιγμα και κυρίως αν τους είχαν αγγίξει γυναίκες.
Κι αυτό μπορεί να καθορίσει αν κάποιος επενδύει σε ένα επικίνδυνο οικονομικό εγχείρημα ή αποφασίζει να παραμείνει σε ασφαλές έδαφος.
"Είναι ένας πολύ αποτελεσματικός τρόπος ξαφνικού επηρεασμού της ανθρώπινης συμπεριφοράς χωρίς ο ίδιος ο άνθρωπος να αντιλαμβάνεται ότι επηρεάζεται", εξηγεί ο Τζόναθαν Λεβάβ, καθηγητής διοίκησης επιχειρήσεων και μάρκετινγκ στο πανεπιστήμιο Columbia της Νέας Υόρκης.
"Αν είσαι γιατρός ή στέλεχος πωλήσεων, αυτή είναι μία μορφή επικοινωνίας που μπορεί να θέλουμε να λάβουμε υπόψη μας", πρόσθεσε ο ίδιος σε συνέντευξή του.
Τα ευρήματα του Λεβάβ, τα οποία δημοσιεύονται στην επιθεώρηση Psychological Science, βασίζονται σε μία σειρά πειραμάτων που περιλαμβάνουν την αφή.
Σε μία μελέτη 67 άνδρες και γυναίκες κλήθηκαν να επιλέξουν μεταξύ ενός χρηματικού ποσού και μίας ριψοκίνδυνης απόφασης και στη συνέχεια τους άγγιξαν στον ώμο και στην πλάτη άνδρες και γυναίκες επιστήμονες από την ομάδα του Λεβάβ.
Ο Λεβάβ και η συνεργάτης του Τζένιφερ ’ργκο, του πανεπιστημίου της Alberta, στον Καναδά, διαπίστωσαν ότι και τα δύο φύλα ήταν πιο πιθανό να επιλέξουν το ρίσκο παρά το χρηματικό ποσό, αν είχαν αισθανθεί άνετα από το άγγιγμα και κυρίως αν τους είχαν αγγίξει γυναίκες.
May 13, 2010
Μεταφέρθηκε ο νους ενός άνδρα στο σώμα μιας γυναίκας
Ερευνητές στην Ισπανία, με την χρήση της εικονικής πραγματικότητας, κατάφεραν για πρώτη φορά να κάνουν άνδρες να αισθανθούν ότι βρίσκονταν μέσα σε γυναικεία σώματα. Οι άνδρες, που συμμετείχαν στο πείραμα, δήλωσαν ότι ένιωσαν τον εαυτό τους να κατέχει το σώμα μιας γυναίκας.
Το πείραμα, που μπορεί να ρίξει φως στο πώς οι άνθρωποι διακρίνουν τους εαυτούς τους από τους άλλους, έγινε από ερευνητές του πανεπιστημίου της Βαρκελώνης, υπό τον Μελ Σλέιτερ, και δημοσιεύτηκε στο περιοδικό PLoS One, σύμφωνα με τον «Γκάρντιαν».
Οι ερευνητές κατασκεύασαν ένα «κράνος» εικονικής πραγματικότητας που επέτρεπε στους άνδρες εθελοντές να βλέπουν και να ακούνε τον κόσμο γύρω τους σαν να ήσαν γυναίκες. Όταν κοιτούσαν χαμηλά το «γυναικείο» σώμα τους, μπορούσαν να δουν τα φορέματα που (νόμιζαν ότι) φορούσαν.
Το αίσθημα «ανταλλαγής» ταυτότητας ήταν τόσο πειστικό που ξεπερνούσε την σωματική ταύτιση, καθώς ο εαυτός των ανδρών άρχισε να αντιδρά αντανακλαστικά στα γεγονότα του εικονικού κόσμου σαν ήταν γυναίκα.
«Αυτή η έρευνα ανοίγει ένα νέο δρόμο στην εικονική πραγματικότητα, καθώς δεν μεταμορφώνει μόνο την αίσθηση του χώρου, αλλά και την αίσθηση του εαυτού. Δεν υπάρχει άλλη τεχνολογία που να επιτρέπει σε κάποιον να κοιτάει προς τα κάτω και να βλέπει ότι έχει ένα άλλο σώμα, αλλά να έχει την ψευδαίσθηση ότι είναι το δικό του», σύμφωνα με τον Σλέιτερ, ο οποίος, εκτός από το Καταλανικό Ινστιτούτο Ερευνών και Προωθημένων Μελετών της Βαρκελώνης, συνεργάζεται με το τμήμα επιστήμης των υπολογιστών του University College του Λονδίνου.
Σύμφωνα με τον ερευνητή, «αν μπορούμε να δώσουμε στους ανθρώπους την ψευδαίσθηση ότι τα σώματά τους είναι διαφορετικά, τότε τα στοιχεία που έχουμε ως τώρα, δείχνουν πως επίσης επηρεάζεται η συμπεριφορά τους και ο τρόπος που σκέφτονται. Μπορούν να έχουν νέες εμπειρίες. Κάποιος που είναι αδύνατος, μπορεί να μάθει πως είναι να είναι χοντρός. Ένας άνδρας μπορεί να έχει την εμπειρία του τι σημαίνει να είναι γυναίκα».
Τα πειράματα με 24 άνδρες, μεταξύ άλλων, έδειξαν ότι ο νους του ανθρώπου έχει μια πολύ «ρευστή» εικόνα για το σώμα του. Η έρευνα αναμένεται να βοηθήσει στην κατανόηση ενός από τα σημαντικότερα αινίγματα της νευροεπιστήμης: με ποιο ο τρόπο ο ανθρώπινος εγκέφαλος μπορεί να ξεχωρίσει ένα μέρος του σώματός μας από κάτι άλλο στον περιβάλλοντα χώρο. Επίσης τέτοιου είδους έρευνες μπορεί μελλοντικά να βοηθήσουν ασθενείς που έχουν πληγεί από εγκεφαλικό και άλλα ιατρικές παθήσεις, ώστε να μπορέσουν να χρησιμοποιήσουν ξανά το σώμα τους.
Το πείραμα, που μπορεί να ρίξει φως στο πώς οι άνθρωποι διακρίνουν τους εαυτούς τους από τους άλλους, έγινε από ερευνητές του πανεπιστημίου της Βαρκελώνης, υπό τον Μελ Σλέιτερ, και δημοσιεύτηκε στο περιοδικό PLoS One, σύμφωνα με τον «Γκάρντιαν».
Οι ερευνητές κατασκεύασαν ένα «κράνος» εικονικής πραγματικότητας που επέτρεπε στους άνδρες εθελοντές να βλέπουν και να ακούνε τον κόσμο γύρω τους σαν να ήσαν γυναίκες. Όταν κοιτούσαν χαμηλά το «γυναικείο» σώμα τους, μπορούσαν να δουν τα φορέματα που (νόμιζαν ότι) φορούσαν.
Το αίσθημα «ανταλλαγής» ταυτότητας ήταν τόσο πειστικό που ξεπερνούσε την σωματική ταύτιση, καθώς ο εαυτός των ανδρών άρχισε να αντιδρά αντανακλαστικά στα γεγονότα του εικονικού κόσμου σαν ήταν γυναίκα.
«Αυτή η έρευνα ανοίγει ένα νέο δρόμο στην εικονική πραγματικότητα, καθώς δεν μεταμορφώνει μόνο την αίσθηση του χώρου, αλλά και την αίσθηση του εαυτού. Δεν υπάρχει άλλη τεχνολογία που να επιτρέπει σε κάποιον να κοιτάει προς τα κάτω και να βλέπει ότι έχει ένα άλλο σώμα, αλλά να έχει την ψευδαίσθηση ότι είναι το δικό του», σύμφωνα με τον Σλέιτερ, ο οποίος, εκτός από το Καταλανικό Ινστιτούτο Ερευνών και Προωθημένων Μελετών της Βαρκελώνης, συνεργάζεται με το τμήμα επιστήμης των υπολογιστών του University College του Λονδίνου.
Σύμφωνα με τον ερευνητή, «αν μπορούμε να δώσουμε στους ανθρώπους την ψευδαίσθηση ότι τα σώματά τους είναι διαφορετικά, τότε τα στοιχεία που έχουμε ως τώρα, δείχνουν πως επίσης επηρεάζεται η συμπεριφορά τους και ο τρόπος που σκέφτονται. Μπορούν να έχουν νέες εμπειρίες. Κάποιος που είναι αδύνατος, μπορεί να μάθει πως είναι να είναι χοντρός. Ένας άνδρας μπορεί να έχει την εμπειρία του τι σημαίνει να είναι γυναίκα».
Τα πειράματα με 24 άνδρες, μεταξύ άλλων, έδειξαν ότι ο νους του ανθρώπου έχει μια πολύ «ρευστή» εικόνα για το σώμα του. Η έρευνα αναμένεται να βοηθήσει στην κατανόηση ενός από τα σημαντικότερα αινίγματα της νευροεπιστήμης: με ποιο ο τρόπο ο ανθρώπινος εγκέφαλος μπορεί να ξεχωρίσει ένα μέρος του σώματός μας από κάτι άλλο στον περιβάλλοντα χώρο. Επίσης τέτοιου είδους έρευνες μπορεί μελλοντικά να βοηθήσουν ασθενείς που έχουν πληγεί από εγκεφαλικό και άλλα ιατρικές παθήσεις, ώστε να μπορέσουν να χρησιμοποιήσουν ξανά το σώμα τους.
Ο γάμος με πολύ νεότερο άνδρα συντομεύει τη ζωή της γυναίκας
Ο γάμος τελικά ωφελεί περισσότερο τους άνδρες, παρά τις γυναίκες, τουλάχιστον για όσους θέλουν να ζήσουν περισσότερα χρόνια -αλλά και ποιος δεν θα ήθελε. Οι γυναίκες που είναι επτά έως εννέα χρόνια πιο νέες από τον άνδρα τους, έχουν 20% μεγαλύτερο κίνδυνο θνησιμότητας από ό,τι αν είχαν την ίδια ηλικία με τον σύζυγό τους, σύμφωνα με μια νέα γερμανική έρευνα, που παράλληλα δείχνει ότι οι άνδρες, οι οποίοι παντρεύονται νεαρότερη γυναίκα, ζουν περισσότερα χρόνια.
Σύμφωνα με τους ερευνητές, ο γάμος γενικά αυξάνει το προσδόκιμο ζωής, αλλά όταν υπάρχει μεγάλη διαφορά ηλικίας, η επίπτωσή της στο προσδόκιμο ζωής είναι διαφορετικά στα δύο φύλα: Ο γάμος με νεαρότερο άνδρα «κλέβει» χρόνια από μια γυναίκα, ενώ ο γάμος με νεαρότερη γυναίκα «προσθέτει» χρόνια στον άνδρα.
Το μυστικό για περισσότερα χρόνια ζωής για μια γυναίκα, είναι ο γάμος της με κάποιον που έχει περίπου την ίδια ηλικία με αυτήν. Όσο μικρότερος είναι ο σύζυγός της από την ίδια, τόσο λιγότερο αναμένεται να ζήσει μια γυναίκα κατά μέσο όρο, ενώ το ίδιο ισχύει -αλλά σε μικρότερο ποσοστό- ακόμα και αν ο σύζυγός της είναι πολύ μεγαλύτερος. Με άλλα λόγια, όσο μεγαλύτερη ηλικιακή «ψαλίδα» υπάρχει σε ένα ζευγάρι, τόσο αυτό αποβαίνει σε βάρος της γυναίκας από άποψη προσδόκιμου ζωής (τουλάχιστον αυτό δείχνει η στατιστική ανάλυση, αλλά δεν είναι ανάγκη να ισχύει σε κάθε μεμονωμένη περίπτωση).
Η έρευνα, που δημοσιεύτηκε στο περιοδικό για θέματα δημογραφίας “Demography”, έγινε από ερευνητές του γερμανικού Ινστιτούτου Δημογραφικών Ερευνών Μαξ Πλανκ, υπό τον Σβεν Ντρεφάλ, και βασίστηκε στην ανάλυση ιατρικών αρχείων περίπου δύο εκατομμυρίων ζευγαριών από τη Δανία, σύμφωνα με τον «Γκάρντιαν».
Η ανάλυση έδειξε ότι ένας άνδρας που είναι μικρότερος κατά επτά έως εννέα χρόνια από τη γυναίκα του, έχει 11% μεγαλύτερο προσδόκιμο ζωής σε σχέση με έναν άνδρα που έχει ίδια ηλικία με τη σύζυγό του. Αντίθετα, ένας άνδρας πεθαίνει νωρίτερα, αν είναι πιο νέος από τη γυναίκα του.
Σύμφωνα με τον Ντρεφάλ, παραμένει ασαφές γιατί υπάρχει αυτή η ανισότητα στη διαφορετική επίπτωση που έχει στα δύο φύλα η «ψαλίδα» στη διαφορά ηλικίας μεταξύ των συζύγων. Μια πιθανή ερμηνεία έχει να κάνει με τις διαφορετικές φιλίες που αναπτύσσουν άνδρες και γυναίκες στη διάρκεια της ζωής τους. Οι γυναίκες ωφελούνται ψυχολογικά και κοινωνικά λιγότερο από ένα νεαρότερο άνδρα από ό,τι ένας πιο ηλικιωμένος άνδρας ωφελείται από την πιο νέα σύζυγό του, επειδή, κατά τον Ντρεφάλ, «κατά μέσο όρο, οι άνδρες έχουν λιγότερες και χειρότερης ποιότητας κοινωνικές επαφές με άλλους σε σχέση με τις γυναίκες».
Σύμφωνα με τους γερμανούς ερευνητές, οι γυναίκες έχουν περισσότερες και καλύτερες φιλίες έξω από το γάμο τους, συνεπώς ωφελούνται αναλογικά λιγότερο από ένα πιο νέο σύζυγο, που θα μπορούσε να τους φροντίσει, να τις διασκεδάσει ή να πάει μια βόλτα μαζί τους, καθώς όλα αυτά μια γυναίκα μπορεί να τα κάνει και με τις φίλες της. Αντίθετα, ένας μεγαλύτερος άνδρας, χάρη στη νεαρότερη σύζυγό του, κάνει και βιώνει πράγματα που δεν θα μπορούσε να κάνει με τους φίλους του.
Από την άλλη, σύμφωνα με τον γερμανό ερευνητή, είναι πιθανό ότι τα ζευγάρια στα οποία ο άνδρας είναι πολύ πιο νέος, παραβιάζουν τα κοινωνικά ήθη και συνεπώς υφίστανται κοινωνικές «κυρώσεις» ως τίμημα, με την μορφή αυξημένου άγχους, που πλήττει κυρίως τις γυναίκες και αυτό συντομεύει το προσδόκιμο ζωής τους.
Πάντως, αν και η νέα έρευνα δείχνει ότι οι γυναίκες ωφελούνται από ένα γάμο κυρίως όταν παντρεύονται κάποιον που έχει τη δική τους περίπου ηλικία, προηγούμενες έρευνες έχουν βεβαιώσει ότι ο γάμος γενικότερα αυξάνει το προσδόκιμο ζωής (δηλαδή η ζωή του εργένη αφαιρεί χρόνια…) και αυτό ισχύει τόσο για τους άνδρες όσο και για τις γυναίκες. Εξάλλου, σε όλο τον κόσμο, το προσδόκιμο ζωής των γυναικών ξεπερνά αυτό των ανδρών κατά μερικά χρόνια.
Σύμφωνα με τους ερευνητές, ο γάμος γενικά αυξάνει το προσδόκιμο ζωής, αλλά όταν υπάρχει μεγάλη διαφορά ηλικίας, η επίπτωσή της στο προσδόκιμο ζωής είναι διαφορετικά στα δύο φύλα: Ο γάμος με νεαρότερο άνδρα «κλέβει» χρόνια από μια γυναίκα, ενώ ο γάμος με νεαρότερη γυναίκα «προσθέτει» χρόνια στον άνδρα.
Το μυστικό για περισσότερα χρόνια ζωής για μια γυναίκα, είναι ο γάμος της με κάποιον που έχει περίπου την ίδια ηλικία με αυτήν. Όσο μικρότερος είναι ο σύζυγός της από την ίδια, τόσο λιγότερο αναμένεται να ζήσει μια γυναίκα κατά μέσο όρο, ενώ το ίδιο ισχύει -αλλά σε μικρότερο ποσοστό- ακόμα και αν ο σύζυγός της είναι πολύ μεγαλύτερος. Με άλλα λόγια, όσο μεγαλύτερη ηλικιακή «ψαλίδα» υπάρχει σε ένα ζευγάρι, τόσο αυτό αποβαίνει σε βάρος της γυναίκας από άποψη προσδόκιμου ζωής (τουλάχιστον αυτό δείχνει η στατιστική ανάλυση, αλλά δεν είναι ανάγκη να ισχύει σε κάθε μεμονωμένη περίπτωση).
Η έρευνα, που δημοσιεύτηκε στο περιοδικό για θέματα δημογραφίας “Demography”, έγινε από ερευνητές του γερμανικού Ινστιτούτου Δημογραφικών Ερευνών Μαξ Πλανκ, υπό τον Σβεν Ντρεφάλ, και βασίστηκε στην ανάλυση ιατρικών αρχείων περίπου δύο εκατομμυρίων ζευγαριών από τη Δανία, σύμφωνα με τον «Γκάρντιαν».
Η ανάλυση έδειξε ότι ένας άνδρας που είναι μικρότερος κατά επτά έως εννέα χρόνια από τη γυναίκα του, έχει 11% μεγαλύτερο προσδόκιμο ζωής σε σχέση με έναν άνδρα που έχει ίδια ηλικία με τη σύζυγό του. Αντίθετα, ένας άνδρας πεθαίνει νωρίτερα, αν είναι πιο νέος από τη γυναίκα του.
Σύμφωνα με τον Ντρεφάλ, παραμένει ασαφές γιατί υπάρχει αυτή η ανισότητα στη διαφορετική επίπτωση που έχει στα δύο φύλα η «ψαλίδα» στη διαφορά ηλικίας μεταξύ των συζύγων. Μια πιθανή ερμηνεία έχει να κάνει με τις διαφορετικές φιλίες που αναπτύσσουν άνδρες και γυναίκες στη διάρκεια της ζωής τους. Οι γυναίκες ωφελούνται ψυχολογικά και κοινωνικά λιγότερο από ένα νεαρότερο άνδρα από ό,τι ένας πιο ηλικιωμένος άνδρας ωφελείται από την πιο νέα σύζυγό του, επειδή, κατά τον Ντρεφάλ, «κατά μέσο όρο, οι άνδρες έχουν λιγότερες και χειρότερης ποιότητας κοινωνικές επαφές με άλλους σε σχέση με τις γυναίκες».
Σύμφωνα με τους γερμανούς ερευνητές, οι γυναίκες έχουν περισσότερες και καλύτερες φιλίες έξω από το γάμο τους, συνεπώς ωφελούνται αναλογικά λιγότερο από ένα πιο νέο σύζυγο, που θα μπορούσε να τους φροντίσει, να τις διασκεδάσει ή να πάει μια βόλτα μαζί τους, καθώς όλα αυτά μια γυναίκα μπορεί να τα κάνει και με τις φίλες της. Αντίθετα, ένας μεγαλύτερος άνδρας, χάρη στη νεαρότερη σύζυγό του, κάνει και βιώνει πράγματα που δεν θα μπορούσε να κάνει με τους φίλους του.
Από την άλλη, σύμφωνα με τον γερμανό ερευνητή, είναι πιθανό ότι τα ζευγάρια στα οποία ο άνδρας είναι πολύ πιο νέος, παραβιάζουν τα κοινωνικά ήθη και συνεπώς υφίστανται κοινωνικές «κυρώσεις» ως τίμημα, με την μορφή αυξημένου άγχους, που πλήττει κυρίως τις γυναίκες και αυτό συντομεύει το προσδόκιμο ζωής τους.
Πάντως, αν και η νέα έρευνα δείχνει ότι οι γυναίκες ωφελούνται από ένα γάμο κυρίως όταν παντρεύονται κάποιον που έχει τη δική τους περίπου ηλικία, προηγούμενες έρευνες έχουν βεβαιώσει ότι ο γάμος γενικότερα αυξάνει το προσδόκιμο ζωής (δηλαδή η ζωή του εργένη αφαιρεί χρόνια…) και αυτό ισχύει τόσο για τους άνδρες όσο και για τις γυναίκες. Εξάλλου, σε όλο τον κόσμο, το προσδόκιμο ζωής των γυναικών ξεπερνά αυτό των ανδρών κατά μερικά χρόνια.
May 11, 2010
Νήπιa έξι μηνών έχουν ηθική
Οι γονείς αγχώνονται πώς θα καταφέρουν να μεταφέρουν τις κατάλληλες ηθικές αρχές στο παιδί τους, ίσως όμως αυτό τελικά να τους έχει προλάβει και αυτοί να μην το ξέρουν. Σύμφωνα με μια νέα αμερικανική επιστημονική έρευνα...
τα μωρά μπορούν να αρχίσουν να κάνουν ηθικές κρίσεις και να ξεχωρίζουν τι είναι καλό και τι είναι κακό, ήδη από την ηλικία των έξι μηνών, κάτι που δείχνει ότι ίσως γεννιούνται με έμφυτες και "καλωδιωμένες" στον εγκέφαλό τους τις θεμελιώδεις ηθικές αξίες.
Τα ευρήματα της νέας μελέτης ανατρέπουν την κυρίαρχη μέχρι σήμερα αντίληψη ότι οι άνθρωποι ξεκινάνε τη ζωή τους ως μια "άγραφη πλάκα" ηθικής, που διαμορφώνεται στη συνέχεια από τις επιρροές των γονέων και του υπόλοιπου περιβάλλοντος. Η έρευνα έγινε από ερευνητές του πανεπιστημίου Γιέηλ των ΗΠΑ, υπό τον καθηγητή Πολ Μπλουμ, σύμφωνα με τους "Τάιμς του Λονδίνου" και τους "Τάιμς της Ν. Υόρκης".
Σε ένα από τα πειράματα, νήπια ηλικίας έξι μηνών έως ενός έτους παρακολούθησαν ένα φιλμ με κινούμενα σκίτσα, όπου "πρωταγωνιστούσαν" απλά γεωμετρικά σχήματα. Μια κόκκινη μπάλα με μάτια προσπαθούσε να ανέβει ένα λόφο, την ίδια στιγμή που ένα κίτρινο τετράγωνο προσπαθεί να τη βοηθήσει σπρώχνοντάς την από πίσω, ενώ αντίθετα ένα πράσινο τρίγωνο εμποδίζει την μπάλα να ανέβει και την υποχρεώνει να γυρίσει πίσω. Τα παιδιά είδαν αρκετές φορές την ταινία και σε ποσοστό 80%, όταν στη συνέχεια κλήθηκαν να επιλέξουν, έδειξαν την προτίμησή τους στο "καλό" κίτρινο τετράγωνο που βοηθούσε την μπάλα και όχι στο "κακό" πράσινο τρίγωνο που την εμπόδιζε.
Σε ένα δεύτερο πείραμα, ένας σκύλος-παιγνίδι προσπαθεί να ανοίξει ένα κουτί. Ένα αρκουδάκι τον βοηθά, αλλά ένα άλλο τον εμποδίζει. Αφού είδαν κι αυτό το σύντομο φιλμ πολλές φορές, τα παιδάκια στη συντριπτική πλειονότητά τους έδειξαν την προτίμησή τους για το φιλικό αρκουδάκι που βοηθά το σκύλο.
Σύμφωνα με τον Μπλουμ, τέτοιου είδους πειράματα έρχονται σε αντίθεση με τις πεποιθήσεις διάσημων ψυχαναλυτών όπως ο Σίγκμουντ Φρόιντ, που πίστευαν ότι ο άνθρωπος γεννιέται ως ένα "ανήθικο ζώο", ή ψυχολόγων όπως ο Γουίλιαμ Τζέιμς, που θεωρούσε ότι η νοητική ζωή του νήπιου βρισκόταν σε "μεγάλη σύγχυση". "Υπάρχει πια ένα αυξανόμενο σώμα επιστημονικών στοιχείων που υποστηρίζουν την ιδέα ότι ίσως εκ γενετής υπάρχει κάποια αίσθηση καλού και κακού", τόνισε ο Μπλουμ.
Δεν πείθονται πάντως όλοι οι επιστήμονες. Η συμπεριφορίστρια ψυχολόγος Νάντζα Ράισλαντ του βρετανικού πανεπιστημίου του Ντέραμ εμφανίστηκε επιφυλακτική για τη νέα αντίληψη. Όπως είπε, για παράδειγμα, το γεγονός ότι τα παιδιά προτιμούν τον "καλό" που βοηθά την μπάλα να πάει προς τα πάνω, ίσως να μην αποτελεί ένδειξη για κάποια έμφυτη ηθική στο μωρό υπέρ του καλού, αλλά απλώς του γεγονότος ότι τα μωρά προτιμούν να βλέπουν τα πράγματα να πηγαίνουν προς τα πάνω και όχι προς τα κάτω. Σημείωσε επίσης ότι τα παιδιά αρχίζουν να κοινωνικοποιούνται και να μαθαίνουν να ξεχωρίζουν το καλό από το κακό (δηλαδή αυτό που επιτρέπεται και αυτό που απαγορεύεται) ήδη από τη στιγμή της γέννησής τους.
Ο καθηγητής ψυχολογίας του βρετανικού πανεπιστημίου του Νταντί, από την άλλη, επεσήμανε ότι "δεν μπορεί κανείς να μπει στο μυαλό του μωρού. Δεν μπορείς να το ρωτήσεις. Πρέπει να αρκεστείς να παρατηρείς τι είναι αυτό που τραβά την προσοχή του. Ξέρουμε πια ότι κατά το πρώτο εξάμηνο τα μωρά μαθαίνουν διάφορα πράγματα πολύ πιο γρήγορα από ό,τι θεωρούσαμε δυνατό. Είναι όμως δύσκολο να ξεχωρίσουμε αυτό που έχουν μέσα τους εκ γενετής, από αυτό που μαθαίνουν μόλις γεννιούνται".
τα μωρά μπορούν να αρχίσουν να κάνουν ηθικές κρίσεις και να ξεχωρίζουν τι είναι καλό και τι είναι κακό, ήδη από την ηλικία των έξι μηνών, κάτι που δείχνει ότι ίσως γεννιούνται με έμφυτες και "καλωδιωμένες" στον εγκέφαλό τους τις θεμελιώδεις ηθικές αξίες.
Τα ευρήματα της νέας μελέτης ανατρέπουν την κυρίαρχη μέχρι σήμερα αντίληψη ότι οι άνθρωποι ξεκινάνε τη ζωή τους ως μια "άγραφη πλάκα" ηθικής, που διαμορφώνεται στη συνέχεια από τις επιρροές των γονέων και του υπόλοιπου περιβάλλοντος. Η έρευνα έγινε από ερευνητές του πανεπιστημίου Γιέηλ των ΗΠΑ, υπό τον καθηγητή Πολ Μπλουμ, σύμφωνα με τους "Τάιμς του Λονδίνου" και τους "Τάιμς της Ν. Υόρκης".
Σε ένα από τα πειράματα, νήπια ηλικίας έξι μηνών έως ενός έτους παρακολούθησαν ένα φιλμ με κινούμενα σκίτσα, όπου "πρωταγωνιστούσαν" απλά γεωμετρικά σχήματα. Μια κόκκινη μπάλα με μάτια προσπαθούσε να ανέβει ένα λόφο, την ίδια στιγμή που ένα κίτρινο τετράγωνο προσπαθεί να τη βοηθήσει σπρώχνοντάς την από πίσω, ενώ αντίθετα ένα πράσινο τρίγωνο εμποδίζει την μπάλα να ανέβει και την υποχρεώνει να γυρίσει πίσω. Τα παιδιά είδαν αρκετές φορές την ταινία και σε ποσοστό 80%, όταν στη συνέχεια κλήθηκαν να επιλέξουν, έδειξαν την προτίμησή τους στο "καλό" κίτρινο τετράγωνο που βοηθούσε την μπάλα και όχι στο "κακό" πράσινο τρίγωνο που την εμπόδιζε.
Σε ένα δεύτερο πείραμα, ένας σκύλος-παιγνίδι προσπαθεί να ανοίξει ένα κουτί. Ένα αρκουδάκι τον βοηθά, αλλά ένα άλλο τον εμποδίζει. Αφού είδαν κι αυτό το σύντομο φιλμ πολλές φορές, τα παιδάκια στη συντριπτική πλειονότητά τους έδειξαν την προτίμησή τους για το φιλικό αρκουδάκι που βοηθά το σκύλο.
Σύμφωνα με τον Μπλουμ, τέτοιου είδους πειράματα έρχονται σε αντίθεση με τις πεποιθήσεις διάσημων ψυχαναλυτών όπως ο Σίγκμουντ Φρόιντ, που πίστευαν ότι ο άνθρωπος γεννιέται ως ένα "ανήθικο ζώο", ή ψυχολόγων όπως ο Γουίλιαμ Τζέιμς, που θεωρούσε ότι η νοητική ζωή του νήπιου βρισκόταν σε "μεγάλη σύγχυση". "Υπάρχει πια ένα αυξανόμενο σώμα επιστημονικών στοιχείων που υποστηρίζουν την ιδέα ότι ίσως εκ γενετής υπάρχει κάποια αίσθηση καλού και κακού", τόνισε ο Μπλουμ.
Δεν πείθονται πάντως όλοι οι επιστήμονες. Η συμπεριφορίστρια ψυχολόγος Νάντζα Ράισλαντ του βρετανικού πανεπιστημίου του Ντέραμ εμφανίστηκε επιφυλακτική για τη νέα αντίληψη. Όπως είπε, για παράδειγμα, το γεγονός ότι τα παιδιά προτιμούν τον "καλό" που βοηθά την μπάλα να πάει προς τα πάνω, ίσως να μην αποτελεί ένδειξη για κάποια έμφυτη ηθική στο μωρό υπέρ του καλού, αλλά απλώς του γεγονότος ότι τα μωρά προτιμούν να βλέπουν τα πράγματα να πηγαίνουν προς τα πάνω και όχι προς τα κάτω. Σημείωσε επίσης ότι τα παιδιά αρχίζουν να κοινωνικοποιούνται και να μαθαίνουν να ξεχωρίζουν το καλό από το κακό (δηλαδή αυτό που επιτρέπεται και αυτό που απαγορεύεται) ήδη από τη στιγμή της γέννησής τους.
Ο καθηγητής ψυχολογίας του βρετανικού πανεπιστημίου του Νταντί, από την άλλη, επεσήμανε ότι "δεν μπορεί κανείς να μπει στο μυαλό του μωρού. Δεν μπορείς να το ρωτήσεις. Πρέπει να αρκεστείς να παρατηρείς τι είναι αυτό που τραβά την προσοχή του. Ξέρουμε πια ότι κατά το πρώτο εξάμηνο τα μωρά μαθαίνουν διάφορα πράγματα πολύ πιο γρήγορα από ό,τι θεωρούσαμε δυνατό. Είναι όμως δύσκολο να ξεχωρίσουμε αυτό που έχουν μέσα τους εκ γενετής, από αυτό που μαθαίνουν μόλις γεννιούνται".
May 7, 2010
Κάτι ήξερε ο Πόντιος Πιλάτος! Το πλύσιμο των χεριών απομακρύνει τύψεις και αμφιβολίες
Αν έχετε αμφιβολίες και τύψεις για κάποια απόφαση που μόλις πήρατε και το μυαλό σας βασανίζεται για το αν επιλέξατε σωστά, τότε πλύνετε τα χέρια σας με σαπούνι και νερό, γιατί αυτό θα σας βοηθήσει να "εξαγνίσετε" το μυαλό σας μετά από μια δύσκολη και επίμαχη επιλογή, σύμφωνα με μια νέα αμερικανική επιστημονική έρευνα.
Η ψυχολογική επίπτωση από το πλύσιμο των χεριών για πρώτη φορά μελετήθηκε επιστημονικά το 2006, όταν η καθηγήτρια Κέιτι Λίλιενκβιστ του αμερικανικού πανεπιστημίου Μπρίνγκαμ Γιάνγκ είχε δείξει ότι ένα απλό καθάρισμα των χεριών μπορεί να κάνει κάποιον να νοιώσει λιγότερο ένοχος για μια πράξη του. Σύμφωνα με την Λίλιενκβιστ, "η καθαριότητα, γενικότερα, φαίνεται να απελευθερώνει ψυχολογικά τους ανθρώπους".
Η νέα έρευνα, υπό τον ψυχολόγο Σπάικ Λι του πανεπιστημίου Μίτσιγκαν, η οποία δημοσιεύτηκε στο περιοδικό "Science", δείχνει ότι ένα καλό πλύσιμο των χεριών μπορεί να απομακρύνει όχι μόνο τις αμαρτίες παλαιότερων πράξεων, αλλά και τα αισθήματα τύψεων ή αμφιβολιών σχετικά με καθημερινές απλές επιλογές του τύπου "έκανα καλά που διάλεξα το Παρίσι αντί για το Λονδίνο για τις διακοπές μου;", "μήπως δεν έπρεπε να αγοράσω αυτή την πολυτελή BMW αλλά την Mercedes;" κλπ.
Πλένοντας τα χέρια τους, οι καταναλωτές και γενικότερα οι άνθρωποι μπορούν να εστιάσουν καλύτερα στις θετικές πλευρές της όποιας επιλογής τους και να ανακουφιστούν υποσυνείδητα. Τα πειράματα του Λι έδειξαν ότι πολλοί άνθρωποι βασανίζονται από αμφιβολίες μετά από κάποια απόφασή τους (το φαινόμενο ονομάζεται επιστημονικά "γνωσιακή δυσαρμονία"), όταν όμως πλένουν τα χέρια τους αμέσως μετά, το συναίσθημα αυτό υποχωρεί αισθητά ή και εξαφανίζεται, αν και δεν είναι σαφές πόσο χρόνο διαρκεί αυτή η επίδραση.
Άλλα πειράματα έδειξαν ότι το πλύσιμο των χεριών λειτουργεί και όταν γίνεται, όχι μετά αλλά πριν από μια επιλογή (όπως ακριβώς έκανε ο Πόντιος Πιλάτος πριν παραδώσει τον Χριστό για να σταυρωθεί). Ο Λι διαπίστωσε ότι οι άνθρωποι που πλένουν τα χέρια τους καλά πριν από μια σημαντική απόφαση, νιώθουν πιο ελεύθεροι στη μετέπειτα επιλογή τους και την παίρνουν με λιγότερες τύψεις και ενδοιασμούς.
Προηγούμενες έρευνες έχουν δείξει ότι όταν οι άνθρωποι κάνουν μια επιλογή, αισθάνονται την ψυχολογική ανάγκη να υποστηρίξουν αυτή την επιλογή τους στη συνέχεια. Κάτι που έχουν ήδη διαλέξει (π.χ. ένα καταναλωτικό αγαθό που αγόρασαν) τους φαίνεται πιο ελκυστικό απ’ ό,τι τους φαινόταν πριν το αγοράσουν κι ένα αγαθό που έχουν απορρίψει (δεν το επέλεξαν), τους φαίνεται πια λιγότερο ελκυστικό. Όμως αυτή η τάση δεν υπάρχει πια, όταν ο άνθρωπος πλένει τα χέρια του, οπότε απελευθερώνεται από την "ψυχαναγκαστική" ώθησή του να δικαιολογήσει εκ των υστέρων την απόφασή του.
Εδώ και αιώνες η καθαριότητα έχει σχετιστεί με την ηθική - και η σύγχρονη επιστήμη επιβεβαιώνει πια αυτή τη σχέση. Οι άνθρωποι που έχουν κάνει κάτι ανήθικο (ή τουλάχιστον έτσι νομίζουν) αισθάνονται λιγότερες ενοχές, όταν στη συνέχεια πλένονται, ενώ άλλα πειράματα έχουν δείξει ότι τα καθαρά και αρωματισμένα δωμάτια βγάζουν τον καλύτερο εαυτό των ανθρώπων και τους παρακινούν να είναι πιο γενναιόδωροι.
Η νέα μελέτη, σύμφωνα με τους ερευνητές, δείχνει ότι όπως η καθαριότητα μπορεί να "σβήσει" τα ίχνη της παλαιάς ανήθικης συμπεριφοράς, έτσι και το πλύσιμο των χεριών μπορεί να απαλείψει την ανάγκη κάποιου να δικαιολογήσει τις επιλογές του.
Link: Για την πρωτότυπη επιστημονική εργασία (με συνδρομή) στη διεύθυνση: http://www.sciencemag.org/cgi/content/abstract/328/5979/709
Η ψυχολογική επίπτωση από το πλύσιμο των χεριών για πρώτη φορά μελετήθηκε επιστημονικά το 2006, όταν η καθηγήτρια Κέιτι Λίλιενκβιστ του αμερικανικού πανεπιστημίου Μπρίνγκαμ Γιάνγκ είχε δείξει ότι ένα απλό καθάρισμα των χεριών μπορεί να κάνει κάποιον να νοιώσει λιγότερο ένοχος για μια πράξη του. Σύμφωνα με την Λίλιενκβιστ, "η καθαριότητα, γενικότερα, φαίνεται να απελευθερώνει ψυχολογικά τους ανθρώπους".
Η νέα έρευνα, υπό τον ψυχολόγο Σπάικ Λι του πανεπιστημίου Μίτσιγκαν, η οποία δημοσιεύτηκε στο περιοδικό "Science", δείχνει ότι ένα καλό πλύσιμο των χεριών μπορεί να απομακρύνει όχι μόνο τις αμαρτίες παλαιότερων πράξεων, αλλά και τα αισθήματα τύψεων ή αμφιβολιών σχετικά με καθημερινές απλές επιλογές του τύπου "έκανα καλά που διάλεξα το Παρίσι αντί για το Λονδίνο για τις διακοπές μου;", "μήπως δεν έπρεπε να αγοράσω αυτή την πολυτελή BMW αλλά την Mercedes;" κλπ.
Πλένοντας τα χέρια τους, οι καταναλωτές και γενικότερα οι άνθρωποι μπορούν να εστιάσουν καλύτερα στις θετικές πλευρές της όποιας επιλογής τους και να ανακουφιστούν υποσυνείδητα. Τα πειράματα του Λι έδειξαν ότι πολλοί άνθρωποι βασανίζονται από αμφιβολίες μετά από κάποια απόφασή τους (το φαινόμενο ονομάζεται επιστημονικά "γνωσιακή δυσαρμονία"), όταν όμως πλένουν τα χέρια τους αμέσως μετά, το συναίσθημα αυτό υποχωρεί αισθητά ή και εξαφανίζεται, αν και δεν είναι σαφές πόσο χρόνο διαρκεί αυτή η επίδραση.
Άλλα πειράματα έδειξαν ότι το πλύσιμο των χεριών λειτουργεί και όταν γίνεται, όχι μετά αλλά πριν από μια επιλογή (όπως ακριβώς έκανε ο Πόντιος Πιλάτος πριν παραδώσει τον Χριστό για να σταυρωθεί). Ο Λι διαπίστωσε ότι οι άνθρωποι που πλένουν τα χέρια τους καλά πριν από μια σημαντική απόφαση, νιώθουν πιο ελεύθεροι στη μετέπειτα επιλογή τους και την παίρνουν με λιγότερες τύψεις και ενδοιασμούς.
Προηγούμενες έρευνες έχουν δείξει ότι όταν οι άνθρωποι κάνουν μια επιλογή, αισθάνονται την ψυχολογική ανάγκη να υποστηρίξουν αυτή την επιλογή τους στη συνέχεια. Κάτι που έχουν ήδη διαλέξει (π.χ. ένα καταναλωτικό αγαθό που αγόρασαν) τους φαίνεται πιο ελκυστικό απ’ ό,τι τους φαινόταν πριν το αγοράσουν κι ένα αγαθό που έχουν απορρίψει (δεν το επέλεξαν), τους φαίνεται πια λιγότερο ελκυστικό. Όμως αυτή η τάση δεν υπάρχει πια, όταν ο άνθρωπος πλένει τα χέρια του, οπότε απελευθερώνεται από την "ψυχαναγκαστική" ώθησή του να δικαιολογήσει εκ των υστέρων την απόφασή του.
Εδώ και αιώνες η καθαριότητα έχει σχετιστεί με την ηθική - και η σύγχρονη επιστήμη επιβεβαιώνει πια αυτή τη σχέση. Οι άνθρωποι που έχουν κάνει κάτι ανήθικο (ή τουλάχιστον έτσι νομίζουν) αισθάνονται λιγότερες ενοχές, όταν στη συνέχεια πλένονται, ενώ άλλα πειράματα έχουν δείξει ότι τα καθαρά και αρωματισμένα δωμάτια βγάζουν τον καλύτερο εαυτό των ανθρώπων και τους παρακινούν να είναι πιο γενναιόδωροι.
Η νέα μελέτη, σύμφωνα με τους ερευνητές, δείχνει ότι όπως η καθαριότητα μπορεί να "σβήσει" τα ίχνη της παλαιάς ανήθικης συμπεριφοράς, έτσι και το πλύσιμο των χεριών μπορεί να απαλείψει την ανάγκη κάποιου να δικαιολογήσει τις επιλογές του.
Link: Για την πρωτότυπη επιστημονική εργασία (με συνδρομή) στη διεύθυνση: http://www.sciencemag.org/cgi/content/abstract/328/5979/709
Subscribe to:
Posts (Atom)